บทที่ 56

เอไลจาห์ วอห์น

เรานิ่งเงียบกันอยู่สองสามนาที ซึมซับความอบอุ่นของกันและกัน

มือของเขาเคลื่อนขึ้นลงบนแผ่นหลังของผมอย่างแผ่วเบา เป็นการลูบไล้ที่เชื่องช้า

“อ้อ ผมลืมถามไปเลย... คุณอายุเท่าไหร่เหรอครับ ดันเต้”

เขาเลิกคิ้วขึ้นอย่างขบขัน

“ฉันอายุสี่สิบ”

ตาของผมเบิกกว้างด้วยความประหลาดใจ ทำให้เขาหัวเรา...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ