บทที่ 84

เอไลจาห์ วอห์น

ฉันมองดันเต้เดินจากไปโดยไม่หันกลับมามอง

ทุกย่างก้าวของเขาเหมือนกำลังลบเลือนตัวตนของฉันให้จางหายไปทีละน้อย

ฉันกลั้นมันไว้ไม่อยู่

หยดน้ำตาไหลรินอย่างเงียบเชียบในตอนแรก ก่อนจะทะลักออกมาอย่างรุนแรง แผดเผาผิวหนังราวกับจะกระชากความรู้สึกผิดออกไปจากใจ

ฉันทรุดตัวลงกับพื้น ลมหายใจสั่นเครื...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ