บทที่ 95

อีไลจาห์ วอห์น

ผมเดินจ้ำอ้าวไปตามโถงทางเดินของเรือนจำ หัวใจเต้นรัวอยู่ในอก

ผมออกไปตามหาดันเต้เพราะเขาหายไปนานเกินไป และลึกๆ แล้วเป็นเพราะผมคิดถึงเขา

ผมแค่อยากจะเห็นเขา ได้กลิ่นเขา และสัมผัสเขา

แต่เมื่อผมเข้าไปใกล้ขึ้น ผมก็ได้ยินบทสนทนาของเขากับผู้คุม

ในตอนแรก ผมไม่เข้าใจคำพูดเหล่านั้น

จนกระทั่...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ