บทที่ 97 พาบิดาเข้าเฝ้า 2

หานเซียงอวิ๋นจำใจพยักหน้ารับ ถึงแม้ว่าในใจจะคลางแคลงในสิ่งที่บุตรสาวเอ่ย แต่ตอนนี้คาดคั้นไปก็คงไม่ได้ความอันใด ถ้าเป็นไปได้เขาคงรอจังหวะสอบถามจากเด็กสาวตรงๆ หรือไม่ก็อาจต้องไปถามคนที่อยู่รอบตัวนางในขณะนั้นแทน

ใช้เวลาไม่นานนักรถม้าคันงามก็มาถึงประตูวังหน้า ทันทีที่ทั้งสองก้าวลงจากรถม้าเท้ายังมิทันแต...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ