บทที่ 25 25

หน้าหล่อๆ หันไปหนึ่งจังหวะทันทีเพราะไม่ทันตั้งตัว นั่นทำให้ทุกคนในห้องนั้นเบิกตามองเป็นตาเดียว เพราะไม่เคยมีใครกล้าตบหน้าชีคฟาริสผู้ดุดันมาก่อน

ฟาริสลุกขึ้นจากโซฟาแล้วล็อกมือบางเอาไว้

“โอ๊ย เจ็บ ปล่อยฉันนะ”

“เลิกบ้าแล้วถึงจะปล่อย หัดฟังคนอื่นซะบ้าง ไม่ใช่ลงไม้ลงมืออย่างเดียว คุณตบผม ความผิดขอ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ