บทที่ 29 29

มุกระวอดหมั่นไส้ สายตาที่มองมาอย่างหาทางแทะเล็มไม่ได้ เท้าเล็กของมุกระวีชะงักโดยไม่รู้ตัว รู้สึกแปลกๆ ที่ต้องเข้าห้องนอนผู้ชาย ก่อนหน้านี้ที่ต้องนอนเตียงเดียวกับเขาก็ว่าแย่แล้ว ตอนนี้ยังต้องมาทำแผลให้เขาที่ห้องนอนอีก ไม่รู้จะเอาตัวรอดจากปากเหยี่ยวปากกาได้หรือเปล่า

“ยืนคิดอะไรอยู่ หรือว่าไม่กล้า...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ