บทที่ 38 Chapter 7 ผมยอม [2]

ฟึ่บ!

แล้วโทรศัพท์ของหมอก็ถูกวางลงที่เดิมได้ทันเวลาเพราะว่าผมเร่งมือตั้งแต่ที่เสียงน้ำในห้องน้ำหยุดไหลแล้วหละ วางปุ๊บผมก็วิ่งมานั่งลงที่โซฟาปั๊บ ทำเวลาได้แบบเฉียดฉิว

รู้สึกหายใจไม่ทั่วท้องเลยแฮะ งานนี้ถ้าโดนหมอจับได้มีหวังผมคงได้โดนหมอจับลงหม้อแล้วพาไปถ่วงน้ำแหงๆ

“ธาวิน”

“ครับ!”

ผมรีบขานรับ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ