บทที่ 78 Chapter 13 ต่อเวลา [6]

“ธาวิน”

“ครับหมอ”

“ฉันบอกให้นายเงยหน้ามามองฉันเดี๋ยวนี้ไงล่ะ!” ในที่สุดหมอก็ตวาดผมเสียงดังจนผมต้องเงยหน้าขึ้นไปมองหมอทั้งน้ำตา

“ขี้แงชะมัด”

“ไม่ต้องมาว่าผมเพราะผมเห็นว่าหมอเองก็ร้องไห้เหมือนกัน”

“เอ๊ะ ไอ้ผีบ้านี่”

“หมอไม่ใช่ผมนี่ หมอไม่เข้าใจหรอกว่าผมกลัว” ผมบอกออกไปเร็วๆ แล้วจ้องหน้าหมอแบ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ