บทที่ 162

ฉันเพิกเฉยเธอและเดินตรงไปที่ห้องประชุมซึ่งผู้พิพากษาจะประเมินผลงานของเรา

คราวนี้ กรรมการจะประเมินผลงานของเราในที่สาธารณะ

พวกเราทุกคนจะนำเสนอผลงานของเราพร้อมๆ กันเพื่อการประเมินของผู้ตัดสิน

พอฉันเข้าไป ก็มีคนนั่งอยู่ไม่กี่คน

ทุกคนมองมาที่ฉันด้วยสายตาเยาะเย้ย

ฉันไม่ได้พูดอะไรกับใคร และฉันก็นั่งอยู่ในม...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ