บทที่ 166

ในเวลานี้ฉันไม่มีเวลาไปยุ่งกับเมเปิ้ลเลย

ฉันรู้สึกได้ว่ามีดวงตาที่เย็นชาอยู่ข้างหลังฉัน

ฉันยืนนิ่ง และฉันรู้สึกเย็นลงที่หลังของฉัน

ไรอันไม่สนใจว่าคนอื่นจะคิดอย่างไรกับเขาเลย หลังจากนั้น เขาหยิบสมุดจดชวเลขตรงหน้าเธอแล้วออกไป

ขณะที่ฉันยืนอยู่ที่นั่น ฉันได้ยินเสียงรองเท้าหนังถูพื้นข้างหลังฉัน

จากนั้นแพ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ