บทที่ 52

เมื่อฉันลืมตา ฉันเห็นหน้าต่างเหล็กเย็นเยียบต่อหน้าต่อตาอีกครั้ง

แสงจันทร์ส่องผ่านราวเย็น ส่องแสงสว่างในห้องเล็กๆ ไม่กี่ตารางเมตร

นี่ไม่ใช่สถานกักกัน แต่เป็นคุก!

"ไม่ไม่!"

สมองของฉันระเบิด!

ฉันไม่ได้ออกไปแล้วเหรอ?

“ฉันไม่ได้ออกไปแล้วเหรอ?”

“ทำไมฉันถึงติดคุก”

ฉันลุกขึ้นยืนอย่างกระทันหันและตบประตูห้องข...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ