บทที่ 14 บทที่ 7 เอาคืน (1)
โครม!!!!!!!!!!!!
เฮ้ย เสียงอะไร...เสียงแมวทำของหล่นมั้ง จะบ้าเรอะ!จะมีแมวได้ไงในเมื่อไม่ได้เลี้ยง แล้วอีกอย่างก็ไม่มีทางเป็นไปได้ด้วยในเมื่อห้องนี้มันสูงเกือบสิบชั้น สงสัยขึ้นเครื่องบินมามั้ง(ว่าไปนั่น) แล้วถ้าเป็นโจรจะว่ายังไง สาวสวยอยู่คนเดียวด้วย
ตอนนี้ฉันเริ่มรู้สึกแล้วว่าฉันเป็นพวกชอบหลงตัวเองแต่ที่พูดมันคือเรื่องจริงนะ
เธอรีบล้างตัวแบบลวกๆแล้วใส่เสื้อคลุมอาบน้ำพร้อมกับถือแจกันใบใหญ่ออกมาด้วย เมื่อเดินออกจากห้องน้ำมาก็เห็นใครไม่รู้นั่งอยู่บนโซฟาเหมือนว่าตอนนี้กำลังรื้อกระเป๋าเป้ของเธออยู่
โจรหรือเปล่าไม่รู้ เอาไงเอากันวะ
“ย๊า!!!!!!” เธอถือแจกันขึ้นเหนือหัวเพื่อจะทุ่มใส่คนที่เธอคิดว่าเป็นโจร
“เฮ๊ย!!!!! เดี๋ยวสิ!!!!!” ชายที่นั่งอยู่รีบหันมาทางเธอแล้วจับแจกันที่เธอจะทุ่มใส่ได้อย่างหวุดหวิด
ผลปรากฏว่าไม่ใช่โจร แต่เป็นนายเอเวล!!!!! ดีที่รั้งมือไว้ทัน ไม่งั้นได้ไปนอนโรงพยาบาลแล้ว
“จะฆ่ากันรึไง เกือบไปแล้ว” เอเวลถอนหายใจเฮือกใหญ่
ยัยนี่กะจะฆ่าให้ตายกันเลยเหรอวะ เขาคิด ใจก็หวั่นๆกับแม่สาวคนนี้เหลือเกิน
“ใครจะไปรู้ล่ะ ก็ทำลับๆล่อๆก็นึกว่าโจร ว่าแต่นายมาทำอีกล่ะ ไหนว่าจะกลับแล้วไง” เธอวางแจกันลง
“ฉันลืมกุญแจรถ ฉันใส่ในกระเป๋าเธอตอนอุ้มเธอมา” เขาพูดแล้วก็รื้อกระเป๋าเธอต่อ
“แล้วหาเจอยัง?” เธอที่มองได้สักพักก็เดินมานั่งข้างๆเขา
“ยัง” เขาตอบรับโดยสนใจกับกระเป๋าตรงหน้าอยู่
“เอามา เดี๋ยวช่วยหา” แล้วเธอก็เลื่อนตัวไปใกล้เอเวลเพื่อที่จะช่วยเขาหากุญแจรถ
“นี่ ไปแต่งตัวก่อนเถอะ เดี๋ยวฉันหาเอง” เอเวลปรายตามองเธอแวบหนึ่งแล้วหันกลับไป
“เอ่อ…. ได้สิ” เธอลืมสนิทไปเลยว่าแต่งตัวไม่เรียบร้อย
น่าอายชะมัด
เธอลุกขึ้นยืนและกำลังจะเดินไป
“ฉันนึกออกแล้ว” เอเวลดึงข้อมือเธอไว้ทำให้เธอหันกลับไปมองเขาอย่างงงๆ
“นึกอะไรออก?”
เธอยังไม่ทันตั้งตัวเซไปตามแรงดึงของเอเวลที่นั่งอยู่ เธอเซไปนั่งบนตักของเขาอย่างเหมาะเจาะเขาไม่รอช้ารีบโอบเอวหญิงสาวเอาไว้ เธอได้แต่นั่งงงเป็นไก่ตาแตกบนตักเขา เธอไม่รู้จริงๆว่าเขาคิดอะไรอยู่
“นะ..นายจะทำอะไร” เมื่อสติกลับมาก็รีบถามให้หายข้องใจ
“เอาคืนไง” เขายิ้มเจ้าเล่ห์มาให้
“ฮะ?”
รอยยิ้มแบบนี้อีกแล้ว น่าขนลุกชะมัด ฮึ่ย...เอ๊ะรึว่า...
“อย่าบอกนะว่าเรื่องนั้…………..”
เสียงเธอถูกกลืนหายไปในลำคอเพราะถูกปิดปากจากคนที่เธอนั่งอยู่บนตักเขา
และเป็นอย่างที่คิด เขาเอาคืนเธอเรื่องวันนั้นที่เธอทำหัวเขาแตก แล้วทำไมเขามาเอาคืนเธอโดยการจูบล่ะ? เธอเองก็ตกใจจนทำอะไรไม่ถูกได้แต่นั่งตัวแข็งทื่อเพราะไม่คิดว่าเขาจะเอาคืนด้วยวิธีนี้ กับคนที่เพิ่งเจอกันได้ไม่กี่วัน เห็นเธอเป็นคนยังไงกัน
ชายหนุ่มจับใบหน้าของหญิงสาวให้โน้มไปรับจูบกับคนที่นั่งต่ำ เรี่ยวแรงของเธอก็หมดไปกับการเล่นกีฬาซะหมดแล้วจะเอาอะไรไปขัดขืนเขากัน หญิงสาวต่อต้านเขาโดยการพยายามเอาหน้าตัวเองออกห่างจากริมฝีปากของเขาแต่มันก็ใช้ไม่ได้ผลเลยเพราะเขาใช้มือของเขายึดใบหน้าเธอไว้ เธอเลยใช้มือทั้งทุบทั้งตีเพื่อให้เขาเลิกทำแบบนี้ซะที แต่พอยิ่งขัดขืนเธอเองนั่นแหละที่จะหมดแรงสู้
ตอนแรกเขาแค่จูบปิดปากเธอเท่านั้น แต่ตอนนี้จูบเริ่มเปลี่ยนเป็นร้อนแรงยิ่งขึ้นเรื่อยๆ….เรื่อยๆ เขาบดขยี้ริมฝีปากอวบอิ่มสีชมพูนวลนั่นจนหญิงสาวรู้สึกว่าเขาจะทำมากไปแล้ว เธอต้องขัดขืนเขาอย่างเด็ดขาดแล้วสิ หญิงสาวทุบตีเขาด้วยแรงทั้งหมดที่มีเพื่อจะสื่อให้เขารู้ว่าเขาควรหยุดได้แล้ว แต่กลับเป็นว่ามันร้อนแรงยิ่งไปอีก เขากัดริมฝีปากสวยของเธอเบาๆซึ่งนั่นทำให้สติของเธอแทบกระเจิง แล้วเขาก็ค่อยๆถอนริมฝีปากออกจากริมฝีปากของหญิงสาวอย่างเสียดาย แต่มือยังจับที่ใบหน้าของเธออยู่ เขาจ้องตาของหญิงสาวอยู่เนิ่นนาน จนเขาพูดขึ้นมา...
“หายกันแล้วนะ” เขายิ้มอย่างพอใจในรสจูบเมื่อครู่
“นี่นายมาทำแบบนี้กับฉันได้ยังไง นายเห็นฉันเป็นคนแบบไหนกัน เห็นฉันเป็นคนใจง่ายอย่างนั้นเหรอ มาเอาคืนฉันโดยการจูบกันแบบนี้......นายคงทำแบบนี้กับผู้หญิงทุกคนเลยสินะ”
เธอรู้สึกโกรธชายที่อยู่ตรงหน้ามากๆ เขามาทำกับเธอแบบนี้ได้ยังไงกัน เพิ่งรู้จักกันไม่นานด้วยซ้ำ แฟนกันก็ไม่ใช่
“เธอว่าอะไรนะ” เขาขมวดคิ้วเข้าหากันอย่างห้ามไม่ได้ มือก็จับใบหน้าของหญิงสาวไม่ยอมปล่อย
“นายมันเลวที่สุดเลย นายคงแบบนี้กับผู้หญิงทุ....................” เสียงของเธอขาดหายอีกครั้งเมื่อเขาจูบปิดปากเธอเบาๆแล้วกลับมามองหน้าเธอต่อ
“เฮ่ แล้วมาจูบฉันทำไมอีกล่ะ นี่ฉันกำลังด่านายอยู่นะ ไม่สำนึกเลยรึไง” เธอต่อว่าหลังจากที่เขายังทำหน้าระรื่นทั้งที่ควรจะสำนึก
“ฉันไม่ได้ทำแบบนี้กันผู้หญิงทุกคนหรอกนะ แล้วฉันก็ไม่ได้ทำอะไรผิดด้วย” เขาพูดเสียงเรียบเหมือนกับว่ามันเป็นเรื่องปกติ แถมยังจับใบหน้าเธอให้เลื่อนไปใกล้หน้าของเขาอีก
“นายหมายความว่ายังไง นี่นายจูบฉันหาว่าเป็นเรื่องไม่ผิดอีกอย่างนั้นเหรอ” เธอพูดพร้อมกับพยายามที่จะเอามือเขาออกจากหน้าของเธอ แต่ก็ไม่เป็นผลสำเร็จ
“นี่อยู่นิ่งๆสิ” เขาจับหน้าของเธอให้อยู่นิ่งๆและเธอก็ยังคงทำหน้ายุ่งพร้องเสียงฮึดฮัดไม่พอใจใส่เขาต่อไป
“ฉันไม่ได้จูบกับใครพร่ำเพรื่อหรอกนะ...และที่ฉันจูบเธอ” เอเวลเลื่อนหน้ามาใกล้จนจมูกทั้งสองชนกัน “เธอนั่นแหละที่ผิด”
“ฉันรู้ว่าฉันทำผิดที่ทำหัวนายแตกแต่ทำไมต้องมาจูบเอาคืนฉันด้วยล่ะ” เธอจ้องหน้าชายหนุ่มแข็ง
“เธอไม่ได้ผิดเรื่องนั้น...แต่ผิดที่เธอทำให้ฉันหวั่นไหวต่างหาก” ยังไม่ทันที่เธอจะพูดอะไร เขาก็ดึงใบหน้าของเธอเข้าไปจูบกันอีกครั้ง เธอก็ยังคงตกใจเหมือนเดิมพร้อมกับใจที่สั่นรัว
