บทที่ 5 บทที่ 3 เดิมพันกับนก (2)
“ทำไมล่ะ ฉันก็เบื่อบ้างไรบ้าง ไม่เห็นจะแปลก แล้วฉันก็ไม่ได้หนีเที่ยวด้วยจะบอกให้” เธอยืนขึ้นแล้วกอดอกอย่างเชิดหน้าชูตาว่าตนไม่ผิดทั้งที่รู้อยู่แก่ใจ
“พูดเรื่องจริงเดี๋ยวนี้” คัสตาร์ดตีหน้ายักษ์ใส่เธอเพื่อเค้นเอาความจริง
“อย่าทำหน้าโหดใส่สิ บอกก็ได้” คีย์เซียทำหน้าบึ้ง
เกลียดหน้ายักษ์ของแกที่สุดเลยไอ้พี่ชาย ทำหน้าแบบนี้ทีไรความลับรั่วไหลทุกที
“ก็ว่ามา” คัสตาร์ดถามพลางนั่งลงกับเก้าอี้ที่น้องสาวเคยนั่งเมื่อสักครู่ คีย์เซียได้แต่เดินหลบให้เขานั่งเท่านั้นก่อนจะย้ายมายืนตรงอื่น
“แม่ไม่รู้หรอกว่าฉันหนีเที่ยวน่ะ จะมารู้ก็ตอนที่ขาบวมเป็นอาทิตย์นี่ล่ะ”
“อะไรนะ นี่แกหนีเที่ยวจริงๆ เหรอเนี่ย ฉันก็แค่แกล้งแซวแกเล่นๆ ฉันจะไปฟ้องพ่อ”
อ้าวซวยแล้ว ไอ้พี่บ้า หาเรื่องให้อิสรภาพของฉันสั่นคลอนจนได้
เธอบ่นในใจ ก็จะไม่ให้บ่นได้ไง เพราะหลังจากที่เธอโดนพ่อเล่นงานวันนั้นคุณแม่สุดที่รักผู้ไม่เคยปิดบังอะไรกับพี่คัสตาร์ดบอกคุณมันซะหมดเกลี้ยง ซึ่งนั่นคือความไร้ความปรานีลูกสาวคนนี้มากๆ ค่ะคุณแม่ขาเพราะพี่บ้านั่นจ้องจะจับเธอเข้ากรงทองเสียจริง
“ฉันจะฟ้องพ่อเหมือนกันว่าพี่หนีเที่ยวตอนดึกๆ ไปหาสาวๆ ของพี่น่ะ จริงไหมไรอัน” เธอพูดแล้วเดินหน้าระรื่นไปกอดคอไรอันที่นั่งเงียบฟังสองพี่น้องทะเลาะกันอยู่นาน
ฉันจะไม่ยอมให้อิสรภาพสั่นคลอนคนเดียวหรอกพี่เอ๋ย
“เหอะๆ …ครับ” ไรอันได้แต่ยิ้มแหยๆ ให้กับพี่คัสตาร์ด ให้มันรู้ซะบ้างว่าเธอมีกองกำลังหนุนอยู่
“ว่าไงไรอัน แกจะเข้าข้างใคร” เหมือนว่าคุณพี่ชายจะไม่ยอมเลิกราแถมมาตีหน้ายักษ์ใส่ไรอันอีก
“ผมขอบายนะฮะ” ไรอันพูดเสร็จแล้วก็ยกมือขึ้นเหนือหัวเป็นสัญญาณว่าจะไม่ยุ่ง ถ้ายุ่งมากๆ ก็ซวยน่ะสิ ไรอันได้แต่คิดในใจ
“งั้นก็ดี เป็นธรรมดี เบื่อจริงๆ ไอ้น้องสาวนิสัยไม่ดีเนี่ย” เขากอดอกพูดอย่างไม่ใส่ใจพลางยกขาทั้งสองข้างไขว้กันแล้วเหยียดวางบนโต๊ะเล็กๆ ตรงหน้า
“อะไรกัน เป็นอะไรของแกไอ้คัส”
“พ่อ!!!!!!”
เธอกับพี่พูดพร้อมกัน เธอที่คล้องคอไรอันอยู่กลับมายืนตรงโดยอัตโนมัติ ส่วนคัสตาร์ดนั้นดีดมายืนข้างเธอตอนไหนไม่รู้แต่ที่รู้ๆเราสามคนที่คุยกันเมื่อครู่มารวมตัวตั้งแถวหน้ากระดานกันอย่างพร้อมเพรียง
“พ่อได้ยินหมดแล้ว เรื่องที่แกสามคนคุยกัน”
ซวยแล้วไง เธอสบถในใจ
สองพี่น้องได้แต่มองตากันปริบๆเพราะคงรู้ชะตากรรมที่จะเกิดขึ้นต่อจากนี้
“แก ไอ้คัส เรื่องเก่ายังไม่วายจะหาเรื่องใหม่ให้พ่อปวดหัวอีกแล้วใช่ไหม ว่างนักก็ไปทำงานกับพ่อที่บริษัท ไรอันไม่ต้องไปเข้าข้างใครทั้งนั้นน่ะดีแล้ว”
“พ่อครับ แต่….” ก่อนที่คัสตาร์ดจะพูดอะไรต่อ พ่อได้ส่งสายตาอำมหิตมายังพวกเขาทั้งสองจนเธอรู้สึกปากชาพูดไม่ออกซึ่งไม่ต่างจากคัสตาร์ดในตอนนี้เหมือนกันที่ได้แต่อ้าปากค้างอยู่อย่างนั้น
“ส่วนแกคีย์เซีย เลิกทำตัวแบบนี้ซะที ไอ้เรื่องของผู้ชายคนนั้นแกยังไม่ลืมมันอีกรึไงถึงได้ทำตัวแบบนี้อีก”
คำพูดของคำรณทำให้เธอรู้สึกเจ็บแป๊บขึ้นมาในใจ
ก็จริงอย่างที่พ่อว่านั่นแหละ....ทำไมถึงไม่ลืมสักที....ตั้งเกือบปีแล้ว...
“พ่อครับ.....”คัสตาร์ดพยายามเตือนผู้เป็นพ่อเมื่อเห็นสีหน้าน้องสาวไม่ค่อยดีนัก...แม้ว่าทั้งสองมักไม่ค่อยถูกกันแต่ยังไงทั้งสองก็เป็นพี่น้องที่รักกันมากคู่หนึ่ง เขารู้ว่าน้องสาวนั้นต้องเจ็บช้ำจากไอ้ผู้ชายเลวๆคนนึงที่ไม่เคยเห็นค่าของคีย์เซียเลย...เขาคงทำได้แต่ภาวนาว่าวันนึงเธอคงจะได้เจอคนที่รักเธอจริงๆ พี่ชายคนนี้คงจะดูแลเธอตลอดไปไม่ได้หรอก
“หนูขอโทษค่ะพ่อ ที่หนูทำตัวแบบนี้”
“เฮ้อออออครั้งนี้ถือว่าพ่อจะไม่ว่าแกละกัน เอาเป็นว่าพ่อจะหาอะไรให้แกทำ มีอะไรทำแกจะได้ไม่คิดฟุ้งซ่าน แล้วจะได้ไม่มีเวลาหนีเที่ยวทำตัวไร้สาระอีก...จำเรื่องที่ตกลงกันไม่ได้รึไง”
หนูยังไม่ได้ตกลงจะเป็นนกของพ่อเลยนะคะ พ่อพูดเองเออเองคนเดียวต่างหาก*!* เธอได้แค่พูดดังๆในใจก่อนจะถามเรื่องที่พ่อจะให้ไปทำ
“พ่อจะให้หนูทำอะไรคะ”
“พ่อจะให้แกไปดูงานที่ฟิตเนสของเพื่อนพ่อละกัน จะได้ไปเปิดหูเปิดตาด้วย”
“ฮะ!”
ความเศร้าในตอนแรกได้หายไปอย่างปลิดทิ้งเมื่อได้ยินคำว่าฟิตเนส อะไรนะ!!!!!ไปฟิตเนสก็ต้องเจอกับคำว่าเหนื่อยน่ะสิ โอ๊ยจะเป็นลม ไม่ต่างอะไรจากการส่งให้ไปตายเลย แต่คงไม่เหนื่อยหรอกมั้ง แค่ไปดูงานนี่ คัสตาร์ดโอบคอของน้องสาวพลางตบไหล่ที่ค่อนข้างแรงมากสำหรับผู้หญิงด้วยความเห็นใจเพราะรู้ว่าเธอไม่ชอบออกกำลังกายไงถึงได้ดูตันจนถึงทุกวันนี้
“ไหนๆไปดูงานแล้วก็ไปออกกำลังกายบ้างก็ดีนะยัยคีย์เซีย” คำรณพูดพลางมองเธอตั้งแต่หัวจรดปลายเท้า “น้ำหนักขึ้นใช่ไหมเรา”
“พ่ออ่ะ” เธอหน้างอ ทำไมพ่อจะพูดแทงใจดำลูกสาวคนสวยขนาดนี้ฮืออออ
