บทที่ 11

“ก็ได้ ในเมื่อพวกแกคิดว่าแม่นั่นดีนัก...” แดชปล่อยมือจากชายคนนั้นทันทีพร้อมกับยิ้มอย่างชั่วร้าย

เขาก้าวถอยหลังไปสองก้าว แล้วจงใจพูดเสียงดังต่อหน้าโซอี้ว่า “ไปกันเถอะทุกคน ผู้หญิงคนนี้ไม่ใช่คนที่เราจะไปยุ่งด้วยได้”

พวกเขาแสร้งทำเป็นจะจากไป

แดชดึงพวกเขาเข้าไปในมุมหนึ่งแล้วลดเสียงลง “ถ้าพวกแกชอบเธอน...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ