บทที่ 76 จูบผม

“จูบผม...”

รินฤดีทำตามคำสั่งอย่างว่าง่าย เธอทาบริมฝีปากลงบนปากอุ่นจัดของเขาอย่างลืมตัว ก่อนจะแทรกปลายลิ้นเข้าไปตามอุ้งปากที่อ้าออกจากกันน้อยๆ เพื่อรอคอยให้เธอก้าวเข้าหา มันคือความเพลิดเพลิน ความอ้อยอิ่งที่แสนหวาน จนเธออดคิดไม่ได้ว่าร่างกายของเธอกำลังบางเบาคล้ายจะล่องลอยอีกครั้ง

มาถึงตอนนี้รินฤดีไม...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ