บทที่ 92 อร่อยล่วงหน้า

เหมียวเหลือบดวงตาขึ้นมองผมแวบหนึ่งครับ แต่ก็ยังไม่เริ่ม แต่แก้มของเธอสิครับระเรื่อขึ้นทันตาเห็น ยิ่งผมคว้าฝ่ามือของเธอมาสัมผัสไอ้น้องชายของผม เหมียวถึงกับอ้าปากค้าง มองผมตาโตเลยครับ และผมเห็นนะว่าเธอกลืนน้ำลาย คงจะหิวน่าดู

“พี่รู้ว่าเหมียวยังไม่อิ่ม กินต่อเถอะ พี่จะให้เหมียวกินจนอิ่ม กว่าลุงจะกลับม...