บทที่ 17 Chapter 17

Chapter 17

หญิงสาวหยิบเสื้อผ้ามาสวมใส่ทั้งน้ำตาที่เริ่มคลอหน่วย พอหมดประโยชน์ก็ถีบหัวส่ง เธอมีค่าแค่นี้จริงๆ หรือ ลลิลคิดอย่างเศร้าใจ

“เดี๋ยว...เย็นนี้ไปทานข้างกับฉันกับทัตสึเมะ อย่าได้บังอาจละม้ายชายตาให้เค้าเด็ดขาดนะ ถ้าเธอไม่เชื่อฟังฉันจะเอาน้องเธอมาเป็นนางบำเรออีกคน”

หญิงสาวหันขวับมาที่เขาทัน...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ