บทที่ 47 Chapter 47

Chapter 47

เธออยากให้ฉันปล่อยพี่ชายของเธอมากใช่มั้ย? ได้...ฉันจะปล่อยแต่ต้องมีข้อแม้นะ” รอยยิ้มกระตุกที่มุมปาก เป็นรอยยิ้มที่ลลิลไม่ชอบเอาเสียเลย มันช่างดูน่ากลัวและดูเต็มไปด้วยแผนการอย่างไรก็ไม่รู้

“ลูกหว้ายอมค่ะ ลูกหว้ายอม” หญิงสาวตอบเสียงสั่น เขายิ้มเหยียด จงใจพูดตะโกนให้ทุกคนที่ยืนอยู่ในโกดังไ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ