บทที่ 7 ตอนที่7
00:30น.
ร้านก๋วยเตี๋ยวซอยบ้านเอริติดถนนใหญ่
เอริ ฐิติมน….
พรึบ
“ป้าคะ….ขอเป็นเส้นเล็กเป็ดสองชามนะคะ”
“จ้า….ไปนั่งรอก่อนนะ…”
“ค่ะ^_^”ฉันเอ่ยรับคำป้าแม่ค้าก๋วยเตี๋ยวร้านประจำที่ฉันมักจะมากินก่อนกลับเข้าแฟลตทุกวัน วันนี้ก็เช่นกันแต่ที่แปลกไปจากทุกครั้งคือ ครั้งนี้ฉันมีเพื่อนมานั่งกินก๋วยเตี๋ยวด้วยน่ะสิ
“คันเหรอ?”ฉันเอ่ยถามขุนศึกไปทันทีที่เดินมานั่งลงบนโต๊ะเดียวกับเขาที่นั่งรอฉันที่โต๊ะอยู่ก่อนแล้ว ฉันนั่งฝั่งตรงข้ามกับเขาและมองว่าเขาเริ่มเอามือเกาไปตามแขนของเขาที่ตอนนี้เขาได้ถอดชุดหมีออกไปแล้วเหลือเพียงแค่เสื้อเชิ้ตนักศึกษากับกางเกงผ้าสแล็คสีดำ
“ใช่….สงสัยจะแพ้ขนหมีน่ะ…”เขาว่าพลางเงยหน้าหล่อๆของเขาที่ตอนนี้กลายเป็นสีแดงก่ำพร้อมกับมีผื่นขึ้นไปทั่วทั้งใบหน้าและท่อนแขนขาวของเขาที่มองออกง่ายเพราะเขามีผิวที่ขาวใสยิ่งกว่าผู้หญิงซะอีก
“เเพ้ขนหมี?”ฉันทวนคำพูดเขาไปอย่างสงสัย
“ครับ….พอดีเราแพ้พวกขนน่ะ…”ขุนศึกว่าพลางทำสีหน้าแหยๆ
“รู้ว่าแพ้….แต่ก็ยังจะใส่มา?”ฉันพูดสวนกลับไปทันที
“ก็….”เขากำลังจะหาข้ออ้าง
“ลงทุนมากเลยนะ….กับการจีบฉันเนี่ย?”ฉันว่าอย่างรู้ทันทำให้ขุนศึกมองหน้าฉันและยิ้มแหยๆให้ฉัน ฉันก็ส่ายศีรษะไปมาให้กับความคิดบ้าๆบอๆของเขาที่ใส่ชุดหมีมาหาฉันเพื่อจะให้ฉันใจอ่อนกับวิธีการจีบหญิงของคาสโนว่าขึ้นชื่อว่าคาสโนว่ายังไงๆมันก็เป็นคาสโนว่าอยู่วันยังค่ำนั้นแหละวะ
พรึบ
“ขอบคุณนะคะ…”ฉันเอ่ยขอบคุณป้าไปที่เขายกชามก๋วยเตี๋ยวเป็ดเด็ดสุดในย่านนี้มาเสิร์ฟให้ฉันกับขุนศึกคนละชามตามที่ฉันสั่ง
“วันนี้พาแฟนมาด้วยเหรอเนี่ย…แฟนแม่หนูนี่หน้าตาหล่อเหลายังกับดาราเลยนะ^_^”ป้าเจ้าของร้านว่าพลางจ้องหน้าขุนศึกที่นั่งทำหน้ายิ้มหวานให้ป้าเจ้าของร้าน นี่ขนาดอายุๆเยอะๆเขายังไม่เว้นอีกเหรอเนี่ย?
“ขอบคุณครับ^_^”เขาเอ่ยขอบคุณป้าไปพลางก้มศีรษะเล็กน้อยเป็นการน้อมรับคำชม
“ไม่ใช่หรอกค่ะ….เขาเป็นเพื่อนร่วมคณะนะคะ…”ฉันแย้งป้าไปทันทีพลางยกมือโบกไปมาเพื่อทำการปฏิเสธ ทำให้ขุนศึกจ้องหน้าฉันพลางทำหน้ามุ่ยใส่ฉัน ป้าก็ยิ้มแหยๆให้ฉัน
“อ้อจ๊ะ…”ป้าว่าก่อนจะหันหลังเดินไปรับลูกค้าที่มาใหม่แทน ฉันจึงหันมาก้มหน้าก้มตาปรุงรสก๋วยเตี๋ยวในชามต่อโดยมีสายตาของคนที่นั่งฝั่งตรงข้ามกับฉันมองอยู่ตลอดเวลา
“อ้อ….ฉันลืมไปว่าคนรวยๆแบบนาย…คงจะไม่กินของข้างถนนแบบนี้…”
พรึบ
“งั้นไม่เป็นไร…”ฉันยื่นมือไปจับชามก๋วยเตี๋ยวเป็ดของเขาและกำลังจะยกออกมาจากตรงหน้าเขาแต่ก็โดนมือหนาของขุนศึกดึงรั้งชามไว้ซะก่อน
พรึบ
“ได้….เรากินได้…”เขาว่าพลางดึงชามก๋วยเตี๋ยวกลับไปฉันก็พยักหน้าก่อนจะปล่อยมือจากชามก๋วยเตี๋ยวของเขาโดยมองเขาว่าจะทำยังไงต่อ เขายิ้มแหยๆให้ฉันก่อนจะเก้ๆกังๆเลียนแบบฉันที่จะตักเครื่องปรุงที่วางอยู่ตามโต๊ะใส่ลงไปในชามก๋วยเตี๋ยวของเขา
พรึบ
“เธอ….ช่วยปรุงให้เราหน่อย…เราไม่รู้ว่าจะปรุงรสชาติแบบไหน?”เขาว่าพลางยื่นชามก๋วยเตี๋ยวมาตรงหน้าฉัน ฉันก็พยักหน้าเข้าใจก่อนจะตักน้ำซุปของก๋วยเตี๋ยวที่ฉันปรุงเสร็จแล้วในชามของฉันยื่นไปตรงหน้าของขุนศึก
พรึบ
“ลองชิมสิ…ว่านายกินรสชาตินี้รึเปล่า…”ฉันบอกเขาก็พยักหน้าเข้าใจแทนหน้าที่สงสัยก่อนหน้านี้ของเขา
“อ่ะ…”ฉันยื่นช้อนไปใกล้ๆริมฝีปากอวบอิ่มของเขาอีก เพราะเขาเอาแต่มองหน้าฉันสลับกับช้อนของฉัน
“ครับ….”เขาว่าก่อนจะค่อยๆอ้าปากชิมรสชาติน้ำซุปก๋วยเตี๋ยวของฉันก่อนจะทำตาโตขึ้น ฉันก็มองหน้าเขาพลางขมวดคิ้วสงสัยและรอลุ้นกับคำตอบของเขา
“เป็นไง?”
“รสชาตินี้….อร่อยมาก…เอริปรุงให้เรารสชาติแบบนี้เลยนะ…”ขุนศึกว่าพลางทำแววตาแพรวพราวราวกับเด็กที่กำลังถูกใจกับขนมตรงหน้า
“โอเค…”ฉันพยักหน้ารับคำเขาก่อนจะเอาช้อนกลับมาและวางลงไปในชามก๋วยเตี๋ยวของฉันและหันมาปรุงรสให้ชามของขุนศึก
พรึบ
“อ่ะ….”ฉันว่าพร้อมส่งชามก๋วยเตี๋ยวเป็ดรสเด็ดที่ปรุงแต่งรสชาติเสร็จแล้วยื่นไปตรงหน้าของขุนศึก
“ขอบคุณครับ^_^”เขายิ้มให้ฉันก่อนจะก้มหน้าลงไปสูดดมกลิ่นหอมๆของน้ำซุปก๋วยเตี๋ยวเป็ดเจ้าประจำของฉัน ฉันก็เลิกสนใจเขาและหันกลับมากินก๋วยเตี๋ยวในชามของฉันบ้างเพราะฉันหิวจนไส้จะขาดแล้วเนี่ย
พรึบ
“เธอมากินที่นี้บ่อยเหรอ?”เขาเอ่ยถามฉันในขณะที่ฉันกำลังแอบมองใบหน้าหล่อของเขาที่ก้มหน้าซู๊ดเส้นก๋วยเตี๋ยวใส่ปากของเขาอย่างเอร็ดอร่อยๆทำให้ฉันตกใจเลิ่กลั่กรีบก้มหน้ากลับมากินก๋วยเตี๋ยวของฉันต่อ นี่ฉันเผลอไปแอบมองเขาได้ยังไงกันเนี่ย!!
พรึบ
“อื้อ….ฉันกินทุกวันก่อนกลับเข้าแฟลต”ฉันตอบเขาไปตามความจริง เขาก็พยักหน้ารับรู้ก่อนจะหันไปมองป้าเจ้าของร้านที่ยืนประจำตำแหน่งหน้าหม้อก๋วยเตี๋ยวที่กำลังมีควันลอยขึ้นสู่อากาศบ่งบอกได้ว่าน้ำซุปก๋วยเตี๋ยวในหม้อกำลังเดือดปุดๆและส่งกลิ่นหอมยั่วยวนไปทั่วทั้งบริเวณนี้เรียกน้ำย่อยและน้ำลายของผู้คนที่เดินผ่านไปผ่านมาแถวนี้ให้แวะเข้ามากินได้เป็นอย่างดี
