บทที่ 31 บทที่ 30

บทที่ 30

“เพชร...” ทันทีที่ประตูเปิดออก นิตนาถโผเข้ากอดหญิงสาวที่นั่งหน้าซีดเซียวอยู่บนเตียง มือเรียวยกขึ้นเช็ดน้ำตาที่เอ่อล้นดวงตาคู่สวยของเพื่อน กิ่งเพชรหลับตาลงและสะอื้นไห้ออกมาเบา ๆ เธอไม่ได้ร้องโวยวายดังเช่นตอนแรก...

“ฮึกกก” กิ่งเพชรโผเข้ากอดเพื่อนรักแนบแน่น เธอเจ็บปวดเหลือเกิน...

“ขอโทษที่ต้อ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ