บทที่ 46 บทที่ 45

บทที่ 45

มือหนากุมมือบางไว้ตลอดทางกลับบ้าน ตั้งแต่ขึ้นรถมาเขาก็ไม่ได้พูดกวนใจอะไรเธออีก กิ่งเพชรหันหน้าไปมองเขาที่กำลังขับรถอยู่ ริมฝีปากบางเม้มแน่น ก่อนจะหันหน้ามองออกไปนอกรถ...

‘ผมไม่ใช่ผู้ชายเจ้าชู้...ผมบ้างาน ไม่มีเวลาให้ กลับบ้านไม่เป็นเวลาเพราะงานของผม ซึ่งคุณก็เห็นแล้วว่ามันดึกดื่นแน่นอน ผมมี...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ