บทที่ 6 บทที่ 5
บทที่ 5
ร่างสูงของพีรพิชญ์ที่นั่งกระดกเหล้าดื่มอยู่ในห้องทำงานด้านบนของคลับ…มุมนี้เป็นที่ประจำของเขาตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้...รู้แต่ว่าทุกวันในช่วงเวลานี้ เขาจะมานั่งดื่มและมองบรรยากาศรอบ ๆ ร้านผ่านกระจกใสที่ด้านล่างจะมองขึ้นมาก็คงไม่เห็นด้านใน...
ดวงตาคมจ้องมองร่างอวบอิ่มของหญิงสาวที่นั่งอยู่หน้าบาร์ เธอหันมาทางนี้ และจะนั่งอยู่มุมนี้ทุกวัน เขาจำเธอได้ เพราะเธอมักจะมาดื่มไวน์ และร้องไห้ไปด้วย ที่มองไม่ได้สนใจอะไร แต่เพราะมันตรงกับระดับสายตาพอดี…
“จะร้องทำไมนักหนา...อกหักงั้นเหรอ” วันแรก ๆ เธอร้องไห้หนักมาก หมายถึงเธอมักจะเช็ดน้ำตาตลอดเวลา แต่ช่วงอาทิตย์หลังมานี้...เธอไม่ร้องแล้ว แต่ก็ยังคงดื่มหนักเช่นทุกวัน
“สงสัยจะเข้มแข็งขึ้นแล้วสินะ...” เขายกแก้วขึ้น ประหนึ่งว่ากำลังชนแก้วเป็นเพื่อนเธอ เธอก็มีเรื่องทุกข์ใจ เขาก็มีเรื่องทุกข์ใจเหมือนกัน
เธอเป็นคนสวย...ที่รูปร่างอวบอิ่มไปหน่อย แต่ก็โดดเด่นสะดุดตา ผิวที่ขาวจนแทบสะท้อนแสงได้ เธอมักจะมานั่ง ช่วงสองทุ่มถึงเที่ยงคืน
ซึ่งก็น่าจะหลายอาทิตย์แล้ว เธอเหมือนพนักงานประจำที่เลิกงานแล้วก็มาสังสรรค์ แต่เธอไม่มีเพื่อน และมาคนเดียว ในชุดทำงานที่แสนจะธรรมดา เรียบร้อย ไม่สุงสิงกับใคร จะคุยก็แค่พนักงานเสิร์ฟหน้าบาร์เท่านั้น...
“เป็นไงบ้าง...” ทันทีที่ไอ้สิงห์มาถึงก็ถามขึ้นทันที
“ก็ขังไว้ที่คอนโด”
“เธอไม่ยอมเลยเหรอ?” เขาส่ายหัว เผลอไม่ได้ ถ้าเผลอเธอจะทำร้ายตัวเองทันที!
“แล้วมึงจะเอายังไงต่อ...”
“ก็รอจนคลอด...แต่ประเด็นคือถ้าเธอคลอด ยังไงใบเกิดลูกก็ต้องมีชื่อปลาเป็นแม่!” กำปั้นหนาทุบลงบนโต๊ะทำงานอย่างเดือดดาล!
“มันแน่นอนอยู่แล้ว...ลูกเป็นของแม่ ยังไงใบเกิดลูกมึงก็ต้องมีชื่อปลา” พีรพิชญ์ถอนหายใจออกมา
“กูไม่อยากให้เป็นแบบนั้น...แต่กูก็ไม่รู้จะทำยังไง จะบอกแม่ก็ไม่กล้า กูกลัวแม่จับแต่งงานกับปลามาก...” ที่บ้านเขาเป็นครอบครัวใหญ่ คือถ้าเรื่องนี้หลุดออกไป ยังไงก็มีปัญหาแน่นอน! และคนแบบปลาจะต้องร้องห่มร้องไห้เรียกความน่าสงสารแน่ ๆ
“งั้นก็หาคนมาสวมชื่อสิ...” สิงห์เอ่ยออกมาอย่างไม่ได้คิดอะไร
“..........”
“แม่บุญธรรม...แบบอุ้มบุญอะไรแบบนี้ แต่ในไทยคงผิดกฎหมายนะ...จะมีก็ต่างประเทศ แต่แม่ต้องถือสัญชาติที่นั่น” ไอ้สิงห์ร่ายยาวแต่เขาไม่ได้ฟัง เพราะกำลังคิดอยู่แค่ประโยค ‘อุ้มบุญ’ เท่านั้น
“กูต้องหาเมีย...และเหมือนจ้างปลามาอุ้มบุญ ให้เขามาเป็นแม่แทนปลา!!” สิงห์ขมวดคิ้วมองเพื่อนที่มันพูดออกมาเหมือนเพ้อ ๆ
“เดี๋ยว ๆ ๆ คือมันง่ายที่จะหาเมีย! แต่คือเขาจะมีชื่อในใบเกิดลูกมึงนะ มันเรื่องใหญ่ และเขาต้องเป็นคนดี รักลูกมึงด้วย ไม่ใช่ไปคว้า ๆ ห่าไรมาแก้ขัด! ไม่ได้นะเว้ย!” สิงห์เบรกเพื่อนในทันที! ตอนนี้เหมือนมันกำลังจะสติแตก!
“ใช้เงินไงวะ!” ใช่! ต้องเงินเท่านั้น! เงินซื้อได้ทุกอย่างแหละ!!
“คือถ้าจะหา...คนนั้นต้องขัดสน ที่จะรับข้อเสนอเรื่องแม่ลูกของมึงได้ แล้วใครล่ะ ที่ดีพร้อมและขัดสน จนต้องให้มึงช่วยเหลือและแลกกันในเรื่องตรงนี้...มันไม่มีคนที่ใช่ในเวลาที่ใช่ตอนนี้หรอก...”
“..........”
“ไปสารภาพกับแม่ดีกว่า...และยืนยันกับท่านไปว่ายังไงก็เอาแค่ลูก!”
“ไม่ได้! กูรู้จักแม่กูดี!”
“มึงต้องเลือกให้ดี! เพราะถ้ามึงเอาเขามาเป็นแม่ของลูกเมื่อไหร่...ผลทางกฎหมายมันมีแน่นอน! ในอนาคตมันอาจจะมีเรื่องมีราวฟ้องร้องกันใหญ่โตนะ!” พีรพิชญ์ถอนหายใจออกมาหนัก ๆ
“แล้วในไทย...ไม่ใช่หมอทุกคนจะร่วมมือกับมึง เงินมันซื้อวิชาชีพหมอไม่ได้หรอก คนพวกนี้อีโก้สูงจะตาย!”
“กูจะทำยังไงดีวะ...”
#คอนโด
ร่างสูงที่กลิ่นแอลกอฮอล์คละคลุ้ง...เขามักจะกลับเข้าห้องมาประมาณตี 3 ของทุกคืน ส่วนเธอ ก็จะนั่งรอเขาเพื่อขอร้องให้เขาปล่อยเธอไปแบบนี้ทุกคืนเช่นกัน...
“พรีม...ปล่อยปลาไปเถอะนะ ปลาจะไม่ยุ่งกับคุณอีกนะ พรีมนะ ฮึกกก” เขายกยิ้ม ก่อนจะเดินเข้ามาใกล้เธอที่นั่งอยู่ที่พื้น
“จนกว่าจะคลอด...คุณต้องอยู่ที่นี่! อยากได้อะไรผมจะหามาให้ เงิน! ผมให้คนโอนให้แม่คุณแล้ว และท่านก็ไม่ได้ถามอะไร” ก็หน้าเงินพอกันทั้งแม่ทั้งลูก!
“คุณบอกแม่คุณว่าคุณแท้งไปแล้ว...เพราะฉะนั้น อย่าได้ปริปากพูดมาก ถ้ายังอยากจะมีลมหายใจอยู่!!” เขาบอกให้เธอกุเรื่องว่าแท้ง และตอนนี้เธออยู่ต่างจังหวัดพักผ่อน...
“ปล่อยปลาไปเถอะพรีม...ปลาอึดอัด ฮึกกก” มือหนาบีบเข้าที่ใบหน้านวลที่ตอนนี้มันอวบอิ่มเพราะเธอตั้งท้อง บีบลงไปอย่างแรง! จนเธอน้ำตาไหล!
“ถ้าจะไปตอนนี้...ก็ไปได้แค่ร่างไร้ลมหายใจ! จะไปไหมล่ะ?” มือหนาคว้ามือเธอมาจับที่เอว ก่อนร่างเล็กจะสะดุ้งเฮือก...ปืน!!
“ปลากะ...กลัวแล้ว...” เธอเอ่ยออกมาอย่างหวาดกลัว และก้มหน้าหลบสายตาเขา บอกกลัว...แต่พอให้กินข้าวก็พยศ! ผู้หญิงเสแสร้ง!!
ดวงตาคมกวาดตามองหญิงสาวตรงหน้าอย่างรู้สึกรังเกียจ และขยะแขยง แม้ใบหน้าเปรอะเปื้อนไปด้วยหยาดน้ำตา แต่เขาก็ไม่ได้มีความสงสารเธอสักนิด!! ริมฝีปากหยักยกยิ้มอย่างเย้ยหยัน! ก่อนเขาจะลุกขึ้นยืนเต็มความสูง!
“วันนี้กินข้าวไหม?” เขาเอ่ยถามการ์ดผู้หญิงที่เฝ้าเธอ
“กินค่ะ” ร่างสูงหัวเราะ ก่อนจะหมุนตัวเดินเข้าห้องนอนไป…
เธอทรมานตัวเองโดยการไม่ยอมทานข้าว เขาเลยสั่งให้คนจับกรอกน้ำข้าวต้มไปเสีย! ต้องสำลักน้ำก่อน! ถึงจะยอมกินดี ๆ ตัวเขาเองก็ไม่ใช่คนดีสักเท่าไรหรอก!
“คุณมันใจร้าย!” เสียงตะโกนด่าเขาตามติดเข้ามา เขายักไหล่หาได้สนใจในคำพูดของผู้หญิงข้างนอกห้อง! อยากพูดอะไรก็พูดไปเถอะ!!
#บ่าย
ร่างสูงที่หายออกไปจากคอนโดตั้งแต่เช้า กลับมาอีกทีคือช่วงบ่าย วันนี้เธอมีนัดกับหมอ แต่เธอไม่อยากจะไป! เขาเปิดประตูเดินเข้ามาใบหน้าเรียบเฉย ก่อนจะตวาดเธอออกมาเสียงดัง!
“ไปแต่งตัว…วันนี้มีนัดซาวนด์ท้อง!!” เธอนั่งนิ่งไม่ขยับตัว ร่างสูงเดินไปกระชากร่างเล็กให้ติดมือมา!
“ฉันไม่ไป!” เขาที่นอนคิดทั้งคืน...ในเมื่อเธอชอบเงิน เขาจะเอาเงินคุยกับเธอดู!
“ผมไม่อยากจะทำร้ายคุณนะ! ผมมีข้อเสนอมาให้คุณ และคุณทำได้แค่รับมัน...”
“อะไร!”
“ผมจะให้ค่าตั้งท้องลูกผม 20 ล้าน” ดวงตาคมจ้องมองใบหน้าหญิงสาวตรงหน้า ที่ตาลุกวาวออกมาอย่างเก็บอาการไม่มิด! เธอมันเห็นแก่เงินจริง ๆ!
“คุณว่าอะไรนะ!” เธอเอ่ยถามอย่างไม่เชื่อหู ดวงตาเธอเบิกโพลงอย่างตกใจ!
“ทันทีที่คลอด...ผมจะให้คุณ 20 ล้าน ทำสัญญากันว่าคุณจะไม่มายุ่งเกี่ยวกับลูกผมอีก...” กระดาษแผ่นหนึ่งถูกวางไว้ตรงหน้าเธอ…
“เซ็นซะ...มัดจำก่อน 5 ล้าน เมื่อคลอด อีก 15 ล้านจะตามไป...”
“..........” มือเล็กคว้ากระดาษตรงหน้ามาไล่อ่านทุกบรรทัด
คลอดแล้วไม่มีสิทธิ์รู้ว่าลูกเพศอะไร ไม่ได้เจอหน้า และไม่ได้จดชื่อเป็นแม่ในทะเบียนเกิดลูก เมื่อเธอออกจากโรงพยาบาลแล้วเงินที่เหลือจะโอนเข้าบัญชีทันที และถ้าเธอผิดสัญญา จะต้องชดใช้อีกฝ่ายคืนจำนวนสิบเท่า ของเงินที่เอาไปตอนแรก…
“เงินที่ได้ก็เอาไปโมใหม่ทั้งตัว เพื่อหาผู้ชายรวย ๆ อย่างที่คุณต้องการไง...” เขามองเธอที่ตาลุกวาว ก่อนจะเงยหน้ามามองเขา
“คุณให้จริง ๆ เหรอ! 20 ล้านเลยนะ!” เขาพยักหน้า ก่อนจะยกขาขึ้นไขว่ห้าง และจ้องมองเธอ...เหยื่อกำลังติดกับแล้ว!
“แต่ถ้าคุณดูแลลูกผมอย่างดี...ทำให้เขาน้ำหนักเกินเกณฑ์ได้ ผมอาจจะให้ทุนคุณไปโมหน้าที่เกาหลีอีกก็ได้” เธอยกยิ้มก่อนจะพยักหน้า และขอปากกาจากผม
พีรพิชญ์มองผู้หญิงท้องโตตรงหน้าลากปากกาตวัดเซ็นลงไปในกระดาษสัญญา ก่อนเขาจะยื่นตลับหมึกส่งให้เธอ เธอเห็นเช่นนั้นก็รู้งาน! เอาหัวนิ้วโป้งมือตัวเองปั๊มกับตลับหมึกและปั๊มลงไปในกระดาษสัญญาทับลายเซ็นตัวเอง
เขาดึงกระดาษกลับมาเก็บ เธอส่งยิ้มให้เขา และเอามือลูบหน้าท้องที่ยื่นนูนของตัวเอง เขานึกขัน...พอเงินมาเธอก็กลายเป็นลูกแมวน้อยเชียว!! น่าสมเพช!! ก่อนจะเดินเข้าห้องไปเก็บเอกสารนี้ไว้ในตู้เซฟอย่างดี
