บทที่ 7 บทที่ 6
บทที่ 6
พีรพิชญ์ที่นั่งรออยู่หน้าห้องตรวจอย่างใจจดใจจ่อ...เขาตื่นเต้นมากที่จะได้เห็นลูกครั้งแรก ชายหนุ่มกระส่ายกระสับ จนคนข้าง ๆ จ้องมองเขาอย่างนึกตลก!!
“ไม่น่าเชื่อว่าผู้ชายใจร้ายแบบคุณจะรักใครเป็นด้วย...” ปลาเธอก็อดค่อนแคะเขาไม่ได้ แม้เธอจะท่องไว้ในใจว่า 20 ล้านแล้วก็ตาม!!
“หุบปาก...คนไม่มีหัวใจอย่างคุณจะรู้อะไร!”
‘เชิญคุณเกษรค่ะ’ เขาจับข้อมือเธอให้ลุกขึ้น ก่อนจะเดินเข้าไปในห้องตรวจ…
คุณหมอสอบถามอะไรเราทั้งคู่นิดหน่อย ก่อนจะให้เธอขึ้นนอนบนเตียง และเปิดหน้าท้องเธอทาเจลลงไปและเริ่มการอัลตราซาวนด์…
“ตรงนี้...หัวใจของน้องนะคะ” ภาพที่ขึ้นอยู่บนจอดำเล็ก ๆ นั่น มันทำให้หัวใจเขาเต้นแรง...นิ้วมือเรียวของเขายื่นไปสัมผัสหน้าจอเบา ๆ
“ไม่ต้องบอกเพศนะครับ...ผู้หญิงคนนี้ไม่จำเป็นต้องรู้” เสียงเข้มเอ่ยออกมา ก่อนที่คุณหมอจะหน้าเสียไป
“ค่ะ ไม่ต้องบอก...เพราะฉันก็ไม่ได้อยากรู้ นี่ซาวนด์พอหรือยังคะ! เมื่อยแล้ว!!” ในเมื่อเขาไม่คิดจะรักษาหน้าเธอ เธอก็ไม่จำเป็นต้องรักษาหน้าเขา!!
#ห้องรับยา
“ใส่แมสก์ปิดปากด้วย! เดี๋ยวใครมาเห็นเข้าจะเป็นเรื่อง!” หลังจากตรวจเสร็จ เราออกมารอรับยา เขาบอกให้เธอใส่ผ้าปิดปาก เพราะตรงนี้มันที่แจ้ง และเขาไม่อยากจะให้ใครมาเห็นจนความแตก! แต่เธอมันพวกชอบเอาชนะ!!
“ฉันไม่อยากจะใส่!!” ตามสไตล์เธอ! แต่เขาก็บังคับจนเธอยอมใส่จนได้! และเราก็ถกเถียงกันมาจนถึงลิฟต์
แต่ในระหว่างที่เรากำลังถกเถียงกันอย่างเอาเป็นเอาตายนั้น! ก็มีกลุ่มแพทย์กลุ่มใหญ่ประมาณ 5 คน เข้ามาในลิฟต์ตัวเดียวกับเขาด้วย...เราทั้งคู่จึงต้องเงียบลง!
เขาเงยหน้าขึ้นมองไปทางกลุ่มแพทย์ที่อยู่ข้างหน้า ผู้หญิงสวมชุดกาวน์ ที่เดินเข้ามาคนสุดท้าย เขารู้สึกคุ้นตาเป็นอย่างมาก
‘เพศหญิงอายุ 45 ปี ครับ มดลูกเกาะต่ำ...แล้ว...ก็ แล้วก็...’
‘แล้ว?’ เธอหันมามองคนที่ถือกระดานสีดำ...น่าจะเป็นชาร์ตคนไข้ เพียงแค่เธอหันมาเต็ม ๆ เขาก็จำเธอได้แม่น! เธอคือผู้หญิงคนเดียวกัน กับที่ไปนั่งดื่มไวน์ที่ร้านเขาเป็นประจำ!!
‘ถ้าเรื่องแค่นี้ยังจำไม่ได้...ควรพิจารณาตัวเอง ว่าสมควรจะอยู่ทีมฉันไหม?’ เธอหมุนตัวกลับไป
‘ขอโทษครับอาจารย์’ คิ้วหนาเลิกขึ้น...เธอดูยังไม่แก่เลย ได้เป็นอาจารย์แล้วเหรอ?
ตัวลิฟต์จะเป็นแบบยาว ใหญ่และกว้าง เราอยู่กันด้านในสุด…เขามองตัวเลขแสดงชั้นของลิฟต์ มันจะถึงชั้นที่เขาลงแล้ว...ปลาเธอจึงรีบเดินไปด้านหน้าลิฟต์เพื่อรอออก
“ขอทางด้วยค่ะ” เธอเอ่ยบอกกลุ่มหมอ เขาเพียงเดินตามปลาไป ก่อนจะเดินผ่านหน้าคุณหมอคนนั้น และเดินออกจากตัวลิฟต์ไป...
‘วันนี้ฉันมีนัดผ่าคลอดกี่โมง?’
ทันทีที่ได้ยินประโยคนั้น! ร่างสูงของพีรพิชญ์หมุนกลับไปมองคนที่เอ่ยพูดในลิฟต์ด้วยใจเต้นแรง! เธอเป็นหมอสูตินรีงั้นเหรอ!!
#ไนต์คลับ
หญิงสาวที่เพิ่งจะออกเวร...วันนี้เธอแทบหมดแรง เพราะเคสค่อนข้างเยอะ และมีนักเรียนแพทย์มาเรียนกับเธอด้วย ซึ่งเธอก็ต้องพูดมากขึ้นไปอีก จากปกติเป็นคนไม่ค่อยพูดเท่าไร…
“วันนี้มาดึกนะครับ” เธอเพียงยิ้มยกให้กับพนักงานเสิร์ฟคนเดิม ถึงงานจะเยอะ แต่ใจมันรักในการดื่ม! ก็แวะมาสักหน่อย!
“ขอเย็น ๆ เหมือนเดิมนะ” วันนี้เธอไม่ได้ขับรถมา เลยต้องถือเสื้อกาวน์มาด้วย ดันติดมือมาจากโรงพยาบาลเสียนี่!
“ฝากอันนี้ไว้ในเคาน์เตอร์หน่อยสิ...” เธอยื่นเสื้อกาวน์ให้กับเด็กเสิร์ฟ
“คุณเป็นหมอเหรอครับ?” เด็กเสิร์ฟถามอย่างสงสัยใคร่รู้
“อืม...อย่าไปบอกใครล่ะ เสียหมด! เพราะฉันขี้เมา…” เธอยกยิ้ม ก่อนจะรับแก้วไวน์มาจากเด็กเสิร์ฟ และยกขึ้นดื่มทันที
“เฮ้อ! ชื่นใจ!” มือเล็กหยิบแก้วไวน์ยกกระดกดื่ม ก่อนจะละเลียดชิมไวน์ในแก้วอย่างไม่ได้เร่งรีบ เพราะเธอเข้าเวรบ่ายนู่น...
เธอก็ทำอย่างเช่นทุกวัน...คือ ดื่ม ดื่ม และดื่ม หันไปคุยกับเด็กเสิร์ฟบ้าง ร้องเพลงคลอ ๆ ไปตามที่ร้านเปิดบ้าง โซนที่เธอนั่งเป็นเรสเตอรองต์ ไม่ได้เสียงดังอะไร และก็เป็นส่วนตัว...
“สวัสดีครับ” เธอหันไปมองผู้ชายที่เข้ามานั่งเก้าอี้ข้าง ๆ ก่อนจะหันไปสนใจถั่วที่อยู่ในจานตรงหน้าแทน
“ผมเห็นคุณมาสามวันแล้ว...ยินดีที่ได้รู้จักนะครับ”
“อืม ค่ะ” เธอเพียงตอบออกไป ก่อนจะยกแก้วไวน์ตัวเองขึ้นดื่ม…
“ผมวิทย์ครับ คุณ...”
“เพชรค่ะ” เขาพยักหน้า ก่อนจะกวักมือเรียกเด็กเสิร์ฟ และสั่งไวน์ขวดใหม่มาอีกขวด เธอถอนหายใจออกมาอย่างรู้สึกหงุดหงิด...
“ถ้าไม่เป็นการรบกวน...ขอนั่งด้วยได้ไหมครับ”
“ไม่สะดวกค่ะ ขอโทษด้วย” เธอตอบออกไปและไม่หันไปมองหน้าคนที่นั่งข้าง ๆ เธอสักนิด เขาอึกอัก ก่อนจะขอตัวเดินออกไป เธอไม่สนใจยกแก้วขึ้นดื่มต่อ...
ถึงเธอจะมีแฟนมา 2 คน และก็จบไม่เคยสวยเลย! ผู้ชายที่ทำแบบนี้ก็คือเข้ามาจีบสินะ! แต่ด้วยหน้าที่การงาน ที่ไม่มีเวลาแม้กระทั่งกินข้าว! เธอจึงใช้ผู้ชายไม่เปลืองเลย!
บาดแผลจากรักครั้งก่อนที่เพิ่งแห้งไปหมาด ๆ เธอไม่คิดจะให้โอกาสใครแน่นอน และสารรูปเธอตอนนี้...ใครมันจะมารักมาชอบผู้หญิงอ้วนแบบเธอกัน!
ดวงตาคมที่มองมาจากชั้นสองของไนต์คลับ...มือหนายกแก้วเหล้าออนเดอะร็อกขึ้นดื่ม เขาจ้องมองเธอในมุมนี้ทุกวัน วันนี้เธอมาช้ากว่าเมื่อวาน 20 นาที บางทีเขาก็รู้สึกว่าตัวเองเป็นเหมือนพวกสตอล์กเกอร์ ที่ติดตามชีวิตคนอื่น
“ที่ให้ไปสืบมา...เอกสารอยู่ในซอง” ธนวัฒน์ หรือ ไอ้วัฒน์ เพื่อนสนิทเขาที่เป็นเจ้าพ่อมาเฟีย และเป็นหุ้นใหญ่ของร้านเอ่ยบอก ก็เพราะมันนี่แหละ เขาจึงได้มาทำงาน และเดินลงในธุรกิจสีเทาอย่างเต็มตัว ส่วนตัวมัน...นอนกกเมีย และลูกมีความสุข!!
“สนใจคนนี้?” เขาไม่ได้ตอบ แต่หันกลับมาหยิบซองที่มันวางไว้ และดึงเอกสารขึ้นมาอ่านดู…
ดวงตาคมกวาดตาอ่านไปทั้งแผ่นกระดาษ...อ่านวันนี้คงไม่หมดหรอก เขาจึงเลือกที่จะอ่านดูแค่ใบแรก และมองรูปถ่าย ที่ถูกแอบถ่ายอีกหลายใบ...
“ครอบครัวดี มีฐานะ เป็นหมอ การศึกษาดี เพิ่งเลิกกับแฟน และที่บ้านกำลังมีปัญหาเรื่องเงิน...” ไอ้วัฒน์เอ่ยบอก ก่อนจะจ้องมองเพื่อนไม่วางตา
“อื้ม...กูสนใจเขา” หลังจากได้อ่านประวัติเธอในหน้าแรก เขาก็ตัดสินใจได้ทันที!
“คิดจะทำอะไรไอ้พรีม?” พีรพิชญ์เงยหน้าสบตาเพื่อน ก่อนจะยกยิ้มออกมา…
“แลกเปลี่ยนนิดหน่อย...จะทำให้คุ้มทั้งคู่ ไม่เอาเปรียบเธอแน่นอน” ธนวัฒน์ถอนหายใจออกมา...เขารู้ว่ามันคิดจะทำอะไร เพราะเราไม่เคยมีความลับต่อกันอยู่แล้ว
“คิดดีแล้วเหรอ?” เขาพยักหน้า
“คิดดีแล้ว...ไม่มีเวลาแล้ว” เขาบอกเพื่อนเท่านั้น ก่อนจะเก็บเอกสารใส่ลิ้นชักโต๊ะทำงาน และล็อกอย่างแน่นหนา
“ทำลายชีวิตคนคนหนึ่งเลยนะ...” เขายกยิ้มมองหน้าเพื่อนที่เป็นมาเฟีย…
“อย่าพูดเหมือนกูเป็นคนเลว...ทั้ง ๆ ที่มึงก็เลวไม่ต่างจากกู!” ร่างสูงเดินผ่านหน้าเพื่อนไป ก่อนจะเดินลงไปยังชั้นล่างของคลับ
พีรพิชญ์กวักมือเรียกผู้จัดการร้าน ก่อนจะสั่งให้เอาไวน์มาให้เขาแก้วหนึ่ง...และร่างสูงก็เดินตรงไปนั่งหน้าเคาน์เตอร์บาร์ข้างเธอทันที…เขานั่งมุมเคาน์เตอร์พอดี ซึ่งมันห่างกันเพียงแค่สองเก้าอี้เท่านั้น
หญิงสาวที่นั่งจุมปุ๊กอยู่หน้าบาร์...เธอที่กรึ่ม ๆ แล้ว ไม่ได้สนว่ามีใครมานั่งเยื้อง ๆ กันกับเธอหรอก ดวงตาคมจ้องมองเธอในระยะใกล้ ๆ ก็ดูดี...
“ต่อไหมครับ...” เธอส่ายหัวให้พนักงานที่เอ่ยถามเธอ
“แบกไหวไหม? ถ้าไหวจะดื่มต่อ...” เธอเอ่ยถามกลับน้ำเสียงกลั้วหัวเราะ เขาจ้องมองใบหน้าสวยหวานของเธอ ก่อนจะยกแก้วไวน์ขึ้นดื่ม
ทุกคนแสร้งไม่รู้จักเขา เพราะเขาสั่งผู้จัดการร้านให้ไปประกาศบอก ห้ามพนักงานทุกคนห้ามทักเขา!
“น้อง...สั่งอาหารหน่อยได้ไหม?” เขาเอ่ยเรียกเด็กเสิร์ฟ ที่กำลังคุยกับเธอ...เธอหันมามองเขา ก่อนจะขมวดคิ้ว…
“โทษทีครับ...ผมไม่เห็นว่าคุณคุยกับพนักงานคนนี้อยู่ ขอโทษจริง ๆ นะครับ” เขาค้อมหัวให้เธอหลาย ๆ ที
“ไม่เป็นไรค่ะ ๆ ไม่ต้องขอโทษเลย” เธอตอบออกมาแค่นั้น ก่อนจะหันไปดื่มไวน์ในแก้วตัวเองต่อ เขาส่งยิ้มกว้างให้เธอ ก่อนเธอจะหันหน้าหนีไป...
“..........” เธอรู้สึกเหมือนมีคนมองจึงหันไป...ผู้ชายคนเดิม เขาจ้องมองเธออยู่ แต่พอเธอหันไปเห็นพอดี! เขาก็ทำท่าตกใจ ก่อนจะหันไปสนใจแก้วไวน์ตัวเองแทน…
เธอรู้สึกใจเต้นแรงอย่างห้ามไม่ได้...ก็หล่อขนาดนั้น! เขาคงไม่ได้มาหลงเสน่ห์คนอ้วนอย่างเธอหรอกนะ! แค่คิดก็ขนลุกแล้ว! ก่อนเธอจะหลุดหัวเราะออกมา...
