บทที่ 71 มิอาจเอื้อมรัก บทที่ 15

ในเวลาเดียวกันนิลตาเมื่อออกจากห้องทำงานของปรเมศวร์หล่อนก็ตรงไปยังห้องน้ำและยืนกัดฟันกรอดหน้ากระจกพลางพึมพำกับตัวเองว่า

“โอ๊ย! เป็นอะไรไปอีกนะ...ผู้ชายอะไรอารมณ์เดี๋ยวขึ้นเดี๋ยวลง เอาใจยากชะมัด คอยดูนะมีช่องทางเมื่อไหร่แม่จะจับให้อยู่หมัดเลยทีเดียว”

บทที่ 15

นิลตาเปิดกระเป๋าหยิบลิปสติกขึ้นมาแล้วแต...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ