บทที่ 57 44 ของฉันคนเดียว

“อ๊ะ!!”

ริกกี้กระชากลากถูฉันออกมาอย่างเกรี้ยวกราด ไม่มีคำพูดใดหลุดออกจากปากเขาสักคำ กระทั่งถึงทางออกผับ ไม่รู้ว่าคลื่นตามมาตอนไหนรั้งไหล่ริกกี้ให้หันกลับไปแล้วประเคนหมัดคืนให้เต็มแรง

ผลัวะ!

แรงกระแทกทำริกกี้ถลาไปด้านข้างอย่างเสียหลัก มือที่จับฉันอยู่หลุดออก ริกกี้ตวัดสายตากลับมาจ้องหน้าคู่กรณ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ