บทที่ 85 SS2 - 2 ความกังวลที่มองไม่เห็น

สองชั่วโมงกว่าๆ ที่นั่งรอริกกี้ที่ร้านกาแฟข้างตึก เขาเดินเข้ามาด้วยสีหน้าเรียบสนิท รอยยิ้มปรากฏขึ้นบนใบหน้าหล่อเหลาทันทีที่สบตากัน

“เสร็จแล้วเหรอ”

“อืม กลับเลยมั้ย”

ริกกี้มองแก้วกาแฟกับถ้วยเค้กที่หมดเกลี้ยงตรงหน้าฉันอย่างรู้ทัน ฉันพยักหน้าทันที รู้สึกเบื่อและเมื่อยขบไปหมดแล้วเนี่ย

“ไปสิ เมื่...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ