บทที่ 7 🥀🌋ลงทัณฑ์เลวพ่ายรัก EP : 6 ถูกกลั่นแกล้ง

บทที่ 6

เวย์เดินกลับมาหาเพลงขวัญที่ห้องหลังจากไปส่งน้องพลอยเข้าไปในบ้าน เขาเดินกลับเข้ามามองเห็นจานข้าวที่มีเพียงแต่ข้าวเปล่าอยู่ตรงพื้น

"มีแต่ข้าวไม่กินแต่จะกินข้าวกับกับข้าวอย่างนี้เหรอ" ไม่ใช่ว่าเวย์จะว่าให้กับลูกน้องที่ไม่เอากับข้าวให้เธอ แต่เขานั้นหยิบจานข้าวแล้วเข้าไปหาพร้อมกับหยิบข้าวในจานยัดใส่ปากให้ยิ่งกว่าถูกทำร้ายก็ตรงที่เขาใจร้ายทำเหมือนกับเธอไม่ใช่คน

"พอสักทีหนูเจ็บ" ดวงตาคู่น้อยหันมองทั้งน้ำตาตั้งแต่เกิดมาเธอไม่เคยถูกทำร้ายจนเจ็บปางตายขนาดนี้ข้าวที่เปรอะเปื้อนปากไหลลงพื้น

"อยากเจ็บก็เจ็บให้ตายไปเลย เพราะในสิ่งที่พี่ชายของเธอทำน้องสาวฉันมันมากกว่านี้อีก เธอรู้ไหมว่าทำไมพี่ชายของเธอถึงไม่มาช่วยเธอทั้งๆ ที่มันรู้ว่าเธออยู่ที่นี่" เพลงขวัญเธอมองหน้าของเวย์ทั้งน้ำตาคนตัวเล็กได้เพียงแต่จ้องมองอย่างไม่คาดสายตามีเพียงแต่น้ำตาที่ไหลเอ่อล้นเป็นเปื้อนแก้ม

"พูดมาสิว่าเธออยากรู้หรือเปล่า" อารมณ์ของเวย์เหมือนกับคนที่ระงับไม่อยู่มือหนาคว้าบีบคอดึงกระชากเพลงขวัญเข้าหาตัวเองอย่างเช่นเดิม

ใบหน้าที่จ้องมองในระยะใกล้ชิดกับแววตาคู่ร้ายดั่งกับสุนัขจิ้งจอกมองมาเหมือนกับว่าจะกินเลือดกินเนื้อให้ตายไปข้างนึง

"พี่ชายของเธอมันรู้แล้วว่าเธอนั้นต้องมาชดใช้กรรมให้กับมัน มันไม่ได้สนใจที่จะช่วยเธอทั้งๆ ที่ลูกน้องของมันก็มาสืบว่าเธออยู่โรงพยาบาล มันยังไม่มาช่วยเธอเลย มันคิดว่าถ้ามันช่วยเธอแล้วฉันจะเปิดโปงมัน"

เพลงขวัญกระพริบตาเพียงหนึ่งครั้งน้ำตาไหรินออกจากดวงตาจนหมด เธอรู้อยู่ในใจอยู่แล้วว่าพี่ชายต่างสายเลือดนั้นเห็นแก่ตัวตั้งแต่แรก เธอรู้อยู่แล้วว่าเขาเลวเพราะเขาเคยพยายามที่จะย่ำยีเธออยู่หลายครั้ง

"เสียใจสินะ ที่พี่ชายสุดที่รักของเธอไม่มาช่วย แต่เธอไม่ต้องเสียใจหรอก เพราะยังไงเธอกับมันก็ต้องลงนรกขุมเดียวกันอยู่แล้ว"

มือหนานั้นปล่อยออกจากคอของเพลงขวัญคนตัวเล็กล้มลงไปกับเตียงพยุงตัวเองลุกขึ้นอีกครั้งแต่กลับถูกเขาดึงลงไปที่พื้น

"ข้าวทุกเม็ดที่ร่วงอยู่ลงพื้นเธอต้องเก็บมันใส่ถ้วยให้หมด" เวย์ชี้นิ้วไปที่ข้าวที่กระจัดกระจายอยู่ที่พื้น เขาเอ่ยสั่งให้เธอเก็บข้าวทุกเม็ดใส่ถ้วยให้หมดและเพลงขวัญก็ยอมทำตาม เธอไม่สามารถขัดขืนหรือว่าโต้เถียงได้เลยเพราะว่าจะมีแต่ความเจ็บปวดการกระทำของเขาอย่างกับสัตว์เดรัจฉานไร้จิตใต้สำนึกที่จะเห็นใจคนมีเพียงทางเดียวเท่านั้นที่เธอจะเอาตัวรอดไปจากที่นี่คือการทำให้เขาตายใจและรีบหนีไป

เวลาผ่านไปไม่นานข้าวที่กระจัดกระจายอยู่นั้นเพลงขวัญเธอเก็บใส่จานจนหมดก็ยังคงเป็นเช่นเดิมที่แขนของเธอถูกมือหนาจับกระชากออกมาจากห้องในครั้งนี้เขาพาเธอมาที่บ้านหลังใหญ่ก่อนที่จะผลักตัวของเธอเข้ามาในครัว

"เอาผู้หญิงคนนี้ไปช่วยงานใช้เธอให้สาสม"

แม่บ้านทุกคนนั้นก้มหน้าลงพยักหน้าทำตามคำสั่งของเวย์ ในขณะที่เพลงขวัญเธอถูกกระทำแต่สายตาของพลอยที่มองมาเห็นว่าเพลงขวัญเข้ามาอยู่ในบ้าน เธอไม่พอใจคนตัวเล็กยืนอยู่ตรงบันไดโดยการกำหมัดเข้าหากันแน่น

"นายครับที่บริษัทมีเรื่องด่วน" ลูกน้องคนสนิทเข้ามาใกล้ๆ แล้วบอกกับเวย์ที่บริษัทนั้นมีเรื่องด่วนจึงทำให้เขาต้องรีบออกจากบ้านไป

ก็คงจะเป็นจังหวะที่ดีของพลอยคนตัวเล็กเดินลงมายังเฉิดดฉายเข้ามาในครัวเห็นว่าเพลงขวัญนั้นกำลังล้างจานอยู่กับแม่บ้านซึ่งสายตาของแม่บ้านที่มองไปยังพลอยต่างพากันก้มหน้าด้วยความเคารพ

"คุณหนูพลอยต้องการอะไรหรือเปล่าคะ" แม่บ้านที่ชอบประจบรีบเอ่ยถามคุณหนูพลอยของเธอนั้นแต่ไม่ได้คำตอบจากพลอยเพราะว่าเธอเดินตรงเข้ามาหาเพลงขวัญ

"หน้าด้านดีนิรู้ตัวว่าเป็นน้องสาวฆาตกรแต่ก็ยังไม่หนีไป เธอจงใจที่จะจับพี่เวย์ใช่ไหม" พลอยจับแขนของเพลงขวัญตรงช่วงที่เวย์จับกระชากอยู่เป็นประจำซึ่งตรงนั้นมันเจ็บและช้ำ ถ้าดึงเสื้อขึ้นคงจะเห็นรอยเขียวรอยช้ำที่เกิดขึ้นในครั้งนี้ไม่ใช่เขาแน่นอนว่าเธอจะสู้ผู้หญิงคนนี้ได้จึงสะบัดแขนออก

"เธอกล้าลองดีกับฉันเหรอ" ด้วยความไม่พอใจของพลอยชี้หน้าว่าให้กับเพลงขวัญว่ากล้าลองดีกับตัวเอง

"อย่ามายุ่งกับฉัน"

"พูดแบบนี้กับคุณหนูได้ยังไง อย่าลืมสิว่าเธอมันเป็นน้องสาวฆาตกร คุณหนูคะให้ฉันจัดการมันเลยไหมคะ"

"จับตัวมันออกมานี่" พลอยเอ่ยคำสั่งให้แม่บ้านนั้นช่วยจับตัวของเพลงขวัญออกมาจากห้องครัวและในขณะที่ลูกน้องคนสนิทของเวย์นั้นยืนมองอยู่

"คุณหนูพลอยจะทำอะไรคุณเพลงขวัญ"

"หุบปากเดี๋ยวนี้ แล้วไม่ต้องโทรไปบอกกับพี่เวย์ล่ะ ถ้าฉันรู้นายไม่ตายดีแน่" ลูกน้องคนสนิทได้เพียงแต่ก้มหน้ามองเพลงขวัญที่กำลังถูกคุณหนูพลอยทำร้าย

"คุณจะทำอะไรฉัน ปล่อยเดี๋ยวนี้นะ"

"สะบัดมากใช่ไหมมือไ ด้" กาแฟที่แม่บ้านชงให้กับเวย์และเขายังไม่ทันได้ดื่มอยู่ที่โต๊ะด้านข้างในจังหวะนั้นพลอยเธอมองไปเห็นว่าควันออกจากแก้วกาแฟแน่นอนว่าน้ำมันจะต้องร้อน พลอยจึงหยิบแก้วกาแฟนั้นมาต่อหน้าของเพลงขวัญที่กำลังดิ้นแต่ไม่สามารถสู้แรงแม่บ้านทั้งสองคนได้

"ถ้าหน้าของเธอเสียโฉมก็ไม่มีอะไรที่ฉันจะต้องหวั่นใจ" การกระทำของพลอยไม่เหมือนผู้หญิงที่อ่อนโยนหญิงสาวที่ไร้เดียงสาในขณะที่อยู่ต่อหน้าของเวย์เลยสักนิด เธอเปรียบดั่งแม่มดที่ทำร้ายคนอื่นอย่างเลือดเย็น

"คุณหนูครับ"

"ออกไป" ในขณะที่พลอยขยับแก้วกาแฟนั้นมาใกล้ๆ เพลงขวัญ ลูกน้องคนสนิทเอ่ยห้ามอีกครั้งแต่ก็ต้องถูกพลอยดุและด่าตะคอกจนรีบเดินออกไปจากบ้าน

"อย่าทำแบบนี้นะคะคุณพลอย ฉันเป็นคนให้เลือดคุณนะ" พลอยเธอหัวเราะเสียงดังเธอรู้ตั้งแต่แรกแต่จริงๆ แล้วเป็นแผนของพลอยต่างหากอาการเดิมไม่ได้กลับมากำเริบแต่แค่ต้องการเลือดของใครบางคนให้เธอเสียเลือดจนตายอาทิตย์ละครั้งคงอยู่ได้ไม่นานสำหรับเธอ

"เธอคิดว่าอาทิตย์ละครั้งการบริจาคเลือดเธอจะมีชีวิตที่ดีอยู่บนโลกใบนี้เหรอ"

"ใช่ค่ะชีวิตของฉันไม่ดีแล้วในตอนนี้ปล่อยฉันไปได้ไหม คุณให้ฉันออกจากบ้านนี้ฉันจะไปให้ไกลที่สุด"

พลอยเธอหยุดชะงักกับคำพูดของเพลงขวัญเพราะว่าเธออยากออกจากบ้านหลังนี้แต่ออกไปไม่ได้แล้วถ้าเกิดพลอยยอมปล่อยให้เธอไปแน่นอนว่าพี่เวย์ของเธอคงจะโกรธมาก

"ถ้าฉันปล่อยเธอไป ฉันก็ต้องกลายเป็นคนไม่ดีในสายตาของพี่เวย์ อยู่แบบนี้แหละตายที่นี่"

"ฮื่อๆ พวกคุณมันเป็นคนใจร้ายที่สุด พวกคุณมันเป็นคนเลวมากที่สุด ฮื่อๆ"

ช่วงจังหวะที่พลอยคุยกับเพลงขวัญซึ่งเวลาก็ผ่านไปนานหลายนาทีจนทำให้กาแฟในแก้วไม่ได้ร้อนจัดแต่แน่นอนยังมีความร้อนน้ำกาแฟถูกหน้าของเพลงขวัญในช่วงตรงแก้มพอดี เธอพยายามสะบัดมือเพื่อให้แม่บ้านที่จับตัวของเธอนั้นปล่อยออกแต่ก็ไม่สำเร็จ

"กรี๊ด! ฮื่อๆ"

พลอยเธอยืนยิ้มด้วยมุมปากสะใจในการกระทำของตัวเอง

"ของไร้ค่าแบบเธอได้ชิมรสชาติกาแฟมียี่ห้อราคาแพงก็ดีมากแค่ไหนแล้ว ให้ผู้หญิงคนนี้ซักผ้าทุกชิ้นในบ้านโดยที่ห้ามใช้เครื่องซักผ้า แล้วถ้าใครขัดคำสั่งฉันจะฟ้องคุณผู้ชาย"

ไม่มีแม่บ้านคนไหนกล้าที่จะขัดคำสั่งของพลอยเพราะว่าเจ้านายของพวกเขาคงจะโกรธ ถ้าใครขัดคำสั่งของผู้หญิงที่เขารัก

คนตัวเล็กสัมผัสใบหน้าของตัวเองไม่เกิดแผลอาจจะเป็นแค่รอยแดงแต่มันรู้สึกเจ็บแสบบนแก้ม

"ฮื่อๆ คุณพ่อคุณแม่จะตามหาเพลงขวัญหรือเปล่าคะ รู้หรือเปล่าว่าลูกสาวคนนี้ทุกข์ทรมานมากแค่ไหน" เพลงขวัญเงยหน้าขึ้นด้วยความเจ็บปวดนึกถึงพ่อและแม่ของตัวเองในตอนเด็กๆ ยังมีพี่ชายที่เล่นด้วยถึงแม้ว่าในตอนโตมาเขาจะไม่ดีกับเธอก็ตามนึกถึงภาพความทรงจำในตอนมีความสุขพวกนั้นยิ่งทำให้เธอคิดถึงคุณพ่อคุณแม่ที่แสนดี

"คุณหนูสั่งให้เธอซักผ้าไม่ใช่ให้เธอมานั่งแสดงบทเป็นนางเอกร้องไห้อยู่ตรงนี้" น้ำในกะละมังซักผ้าที่มีไม่มากนักถูกสาวใช้แม่บ้านที่เคยประจบพลอยยกขึ้นและราดหัวของเพลงขวัญจนเธอเปียกไปทั่วทั้งร่างกาย

"ฮ่าๆๆๆ"