บทที่ 7 ลองรักพี่เลี้ยงสาว บทที่ 7
“อุย...โอย...โอย...อ่าส์”
เสียงครางของตั้มยังดังไม่หยุดขณะที่เขาแหงนหน้าขึ้น ความเสียวและซาบซ่านยังไหลเวียนอยู่ในเส้นเลือด มันทั้งตื่นเต้นและสนุกอย่างที่เขาไม่เคยพบเจอประสบการณ์อย่างนี้มาก่อน
ส่วนเก๋ก็ยังหอบเหนื่อยเพราะหล่อนเองก่อนหน้านี้ก็ชิงขึ้นสวรรค์ไปหลายรอบ ยิ่งตอนที่ตั้มกระแทกท่อนยักษ์เข้าไปในกลีบของหล่อน ที่ตรงกลางของลำดุ้นเสียดสีกับติ่งเสียวทำให้ได้อารมณ์เพิ่มขึ้นหลายเท่า
“โอว...ตั้มนี่เก่งจริง ๆ ถ้าไม่ได้ลองวันนี้เก๋ก็ไม่รู้เลยว่าเพื่อนของเก๋คนนี้มีดีแอบไว้เยอะเชียว”
เพื่อนสาวออกปากชมขณะที่ลูบไปมาบนเปลือกปากสีชมพูที่มันเลอะด้วยคราบน้ำรักของเพื่อนชายก่อนจะรีบจัดแจงหยิบเสื้อผ้ามาสวมใส่พร้อมกับตั้มที่หล่อนตั้งใจจะมาเยี่ยมเขาถึงบ้านแท้ ๆ พอสวมเสื้อผ้าเสร็จตั้มกลับเป็นฝ่ายหน้าแดงขึ้นมา แต่เก๋กลับยิ้มกริ่ม หล่อนแกล้งเข้าไปกอดเขาและซุกหน้ากับอกกว้างของเพื่อนชาย
“แหม...ตั้มนี่น่ารักจริงเลยนะ ทำอย่างกับว่าตัวเองไม่เคยอย่างนั้นล่ะ”
“ก็...ตั้มไม่นึกว่าเก๋จะ...”
“จะกล้าแบบนี้ใช่มั้ยล่ะ ตั้มน่ะเดาผิดไปนะ เรื่องแบบนี้เก๋ชอบและติดใจเลยล่ะ”
“แล้วแฟนเก๋ไม่ว่าเหรอ...วันก่อนตั้มเห็นเก๋ควงกับรุ่นพี่ต่างคณะอยู่นี่นา”
“ส่วนใหญ่ก็สนุกกันทั้งนั้น ตั้มอย่าคิดมากน่า ว่าแต่ที่บอกว่าไม่สบายนี่หายหรือยัง”
“เจอเข้าแบบนี้ไม่หายก็ไม่รู้จะว่ายังไงแล้ว”
สักครู่เก๋ก็ชะโงกหน้ามองซ้ายขวา ตั้มมองด้วยความประหลาดใจ
“เก๋มองหาอะไร”
“เก๋กำลังดุว่าจะมีใครเดินมาแถวนี้หรือเปล่า เออ...ตั้งแต่มาถึงบ้านตั้มเก๋ยังไม่เห็นพี่เลี้ยงน้องสาวของตั้มเลยนะ”
“เอื้องก็คงอยู่ในห้องนั่นล่ะ”
“อ้อ...ชื่อเอื้องเหรอ มาจากภาคเหนือเหรอจ๊ะตั้ม คงจะผิวขาวและสวยน่าดู”
“เขาก็หน้าตาดี”
ตั้มตอบสั้น ๆ แต่คำถามซักไซ้ของเก๋ทำให้เขาเริ่มคิดถึงเอื้องตอนไม่สวมเสื้อผ้าขึ้นมาอีก เขาไม่อยากบอกเพื่อนสาวว่าเอื้องไม่ใช่มีดีแค่หน้าตาแต่ทรวดทรงองเองของหล่อนยังเป็นที่ตราตรึงสำหรับเขาด้วย สักครู่เก๋ก็พูดขึ้น
“โอเคนะ...ถ้าตั้มสบายดีแล้วเดี๋ยวเก๋คงจะกลับล่ะ”
“อ้าว!...อะไรกัน พึ่งมาก็จะกลับแล้วเหรอ”
“วันหลังเก๋ค่อยมาใหม่ ว่าจะมาไหว้พ่อกับแม่ของตั้มเพราะไม่ได้เจอนานละ”
“พ่อกับแม่ไม่ค่อยอยู่บ้านหรอก แต่ถ้าเก๋จะมาวันไหนบอกล่วงหน้าละกัน ตั้มจะได้รู้ว่าพ่อกับแม่อยู่หรือไม่อยู่บ้าน”
เก๋ยิ้มกริ่ม หล่อนเก็บซ่อนความคิดบางอย่างไว้ลึก ๆ ไม่อยากให้ตั้มรู้ว่าคนที่หล่อนอยากมาเจอจริง ๆ แล้วคือพ่อของเขา สิ่งหนึ่งที่ตั้มไม่รู้เกี่ยวกับหญิงสาวคือหล่อนชอบผู้ชายอายุมากกว่าและหน้าตาดีซึ่งพ่อของตั้มเข้าข่ายนั้น แต่ที่สนุกกับหนุ่ม ๆ ก็เพราะมีไว้แก้ขัด ตามประสาคนชอบสนุกเรื่องอย่างว่า
หลังจากที่เก๋กลับไปแล้วตั้มก็กลับไปนอนที่ห้องของเขา เขาได้ยินเสียงหัวเราะของน้องสาวดังออกมาจากห้องด้านในและได้ยินเสียงพี่เลี้ยงหยอกล้อเล่นกัน ตั้มนอนยิ้ม เขาหายหอบเหนื่อยจากการร่วมสังวาสกับเพื่อนในก๊วนที่ไม่คิดว่าจะได้ลิ้มลองหล่อนในวันนี้ แต่ถึงเก๋จะลีลาเด็ดแค่ไหนแต่เขาก็ยังคิดถึงพี่เลี้ยงสาวสวยของน้องสาวอยู่ดี
หนุ่มวัยกำดัดนอนหลับไปและมารู้สึกตัวตื่นอีกทีก็เย็นแล้ว ตั้มดูนาฬิกาบนผนังบอกเวลาเกือบสี่โมงเย็น เขาลุกขึ้นและนั่งบนเตียงในห้องของตัวเองแต่รู้สึกเหมือนบ้านดูเงียบเชียบผิดปกติ แม้ว่าพ่อกับแม่ของเขาจะไม่อยู่วันนี้และกลับมาอีกทีก็คงดึกดื่นดังเช่นปกติชายหนุ่มก็รู้สึกว่ามันเงียบเพราะไม่ได้ยินเสียงของน้องสาวตัวเล็กเจี๊ยวจ๊าวอย่างเคย
หนุ่มวัยใสลุกจากเตียงและเปิดประตูออกไปด้านนอก เขาเดินไปที่ห้องรับแขกก็เห็นเอื้องนั่งจัดหนังสืออยู่ที่โต๊ะรับแขกเพียงคนเดียว
“พี่เอื้อง น้องตูนอยู่ไหนครับ?”
ตั้มเอ่ยถามและเดินมาหยุดที่หญิงสาวซึ่งหยุดงานในมือ วันนี้เอื้องสวมชุดเป็นเสื้อยืดรัดรูปสีขาวและนุ่งผ้าถุง หล่อนเงยหน้ามองชายหนุ่มและยิ้ม
“อ้าว...นี่คุณตั้มอยู่บ้านหรอกหรือคะวันนี้ เอื้องนึกว่าคุณไปมหาวิทยาลัยซะอีก”
“ผมปวดหัวน่ะครับก็เลยลาหนึ่งวัน วันนี้นอนอยู่ในห้องรับแขกเมื่อตอนเช้า ได้ยินเสียงพี่เอื้องอยู่กับน้องตูนในห้อง พึ่งกลับเข้าไปนอนในห้องและพึ่งตื่นนี่ล่ะครับ”
“ค่ะ...พี่อยู่กับคุณหนูตูนในห้องเกือบทั้งวัน แต่ว่าตอนนี้คุณหนูตูนไม่อยู่ค่ะ”
“น้องตูนไปไหนเหรอครับ?”
“แหม...คุณตั้มนี่หลับจนไม่รู้เลยนะคะว่าน้องสาวของคุณมณีพึ่งมารับคุณหนูตูนออกไปเมื่อกี๊นี้เองค่ะ เห็นว่าจะมาส่งตอนค่ำ ๆ”
พอเอื้องบอกอย่างนั้นตั้มก็นึกออกทันทีเพราะน้องสาวของมารดาแต่งงานแล้วยังไม่มีลูกชอบแวะเวียนมารับหลานสาวคนเล็กอยู่บ่อยๆ
“เออ...พี่เอื้องครับ แล้วไม่ทราบว่ามีเพื่อนของตั้มมาหาบ้างหรือเปล่า เห็นชาญกับเดย์บอกว่าจะแวะมา”
“ไม่เห็นใครมานี่คะ แล้วนี่คุณตั้มหิวหรือเปล่าคะ อยากทานอะไร เดี๋ยวเอื้องจะทำให้ค่ะ”
ตั้มทำท่านึกอยู่สักครู่ “อืม...ขอกาแฟสักแก้วก็ได้ครับ”
“ไหนว่าปวดหัวไงคะ ดื่มกาแฟจะยิ่งปวดหัวหรือเปล่าคะ?”
“คงไม่เป็นไรหรอกครับ แค่แก้วเดียว”
“ค่ะ...ถ้าอย่างนั้นเดี๋ยวเอื้องไปชงให้นะคะ”
