บทที่ 8 ลองรักพี่เลี้ยงสาว บทที่ 8
ว่าแล้วพี่เลี้ยงสาวสวยก็ลุกขึ้นแล้วเดินเข้าไปในครัว ตั้มชะเง้อมองแล้วหันไปรอบบ้าน ตอนนี้ไม่มีใครอยู่เลยและมันทำให้เขาเกิดความอะไรขึ้นมาบางอย่าง ชายหนุ่มยิ้มกริ่มแล้วเดินตามเอื้องเข้าไปในห้องครัว บรรยากาศในบ้านเงียบเชียบ
เขาหยุดยืนมองเอื้องที่กำลังสาละวนกับการชงกาแฟ แค่มองจากข้างหลังแต่ก็ทำให้หนุ่มวัยกำดัดรู้สึกซู่ซ่าขึ้นมาอย่างช่วยไม่ได้ ก็ดุหุ่นของหล่อนสิ ทรวดทรงองเอวนั่นไม่ใช่เล่น วันนี้เอื้องสวมเสื้อรัดรูปและมันทำให้เห็นสัดส่วนคอดเว้าข้างหลังชัดเจน
หล่อนนุ่งผ้าถุง แต่ดูแล้วเป็นผืนขนาดพอดีตัว ตอนที่หล่อนก้ม ๆ เงย ๆ ทำให้เห็นบั้นท้ายหนั่นแน่นเพราะเนื้อผ้ารัดและรั้งเนื้ออวบอูมที่ก้นทั้งสอง ดูแล้วมันทำให้เขานึกมันเขี้ยวขึ้นมา ตั้มยิ้มกับตัวเองแล้วเดินไปหยุดข้างหลังหล่อน
“อุ๊ย!คุณตั้ม”
เอื้องร้องตกใจเมื่อหันกลับมาในจังหวะทั่ตั้มเดินเข้าไปหยุดข้างหลังและทำให้กาแฟในถ้วยที่หล่อนถือในมือกระฉอกออกมาเลอะเสื้อยืดสีขาวที่หล่อนสวมใส่เพราะความตกใจทำให้เอื้องหยุดตัวเองแทบไม่ทัน
“ตายละ...กาแฟหกใส่เสื้อคุณตั้มหรือเปล่าคะ”
เอื้องรีบถามขณะวางถ้วยกาแฟลงบนโต๊ะ แต่ตั้มกลับยิ้มออกมาและพูดว่า
“เสื้อตั้มไม่เป็นไรหรอกครับ แต่เสื้อของพี่เอื้องน่ะสิ”
ตั้มว่าแล้วเหลือบมองเสื้อของเอื้องที่ตอนนี้เต็มไปด้วยคราบกาแฟเลอะเต็มด้านหน้า พี่เลี้ยงสาวก้มลงมองตัวเอง
“ว๊าย...จริงด้วยค่ะ ดูสิ เสื้อของพี่เลอะหมดแล้วเนี่ย”
“เลอะก็ถอดสิครับพี่เอื้อง ไม่เห็นจะเป็นไรเลย”
พอตั้มพูดแบบนั้นเอื้องก็ช้อนตามองหนุ่มรุ่นน้องลูกชายเจ้าของบ้านเหมือนจะรู้ทัน หล่อนแกล้งทำเหมือนไม่เข้าใจที่เขาพูด
“ถอดเสื้อเหรอคะ...แหม...ถ้าอย่างนั้น...เดี๋ยวเอื้องเข้าไปเปลี่ยนเสื้อในห้องดีกว่านะคะ”
“ก็ได้ครับพี่เอื้อง”
เอื้องวางงานในมือลงแต่หล่อนก็ยังไม่ยอมเดินออกไปจากที่ตรงนั้น เอื้องช้อนตามองชายหนุ่มอย่างมีนัยและทำให้ตั้มรู้สึกสงสัยจนต้องเอ่ยถาม
“เอ...ทำไมพี่เอื้องมองตั้มอย่างนั้นล่ะครับ พี่เอื้องมีอะไรหรือเปล่าครับ หรือว่าพี่เอื้องโกรธที่ตั้มวุ่มซ่ามทำกาแฟหกใส่พี่เอื้อง”
บทที่ 6
“วันนี้น้องตั้มไม่ได้ทำผิดแค่ทำกาแฟหกใส่พี่หรอกนะคะ”
เอื้องพูดและแกล้งชายตามอง แววตาขี้เล่นของหล่อนกำลังสื่อความหมายอะไรบางอย่างแต่หนุ่มวัยกระทงก็ยังไม่ค่อยเข้าใจ
“เอ้อ...พี่เอื้องพูดอย่างนี้หมายความว่ายังไงครับ”
“แหม...น้องตั้มนี่เป็นคนที่เก็บความรู้สึกเก่งเหมือนกันนะคะ แต่เอื้องเห็นนะคะว่าวันนี้คุณตั้มน่ะแอบไปทำอะไรไว้”
“หืมม์?” ตั้มเลิกคิ้วและใจเริ่มสั่น “พะ...พี่เอื้อง...แอบเห็นอะไรเหรอครับ”
เอื้องยังไม่ตอบแต่หล่อนแกล้งไล้นิ้วไปบนคางของหนุ่มรุ่นน้องและส่งสายตารู้ทัน
“ก็...วันนี้ตอนสายเอื้องเดินไปเก็บของเล่นให้น้องตูนที่ข้างสระว่ายน้ำ แล้วเอื้องก็เห็น...”
“พี่เอื้องเห็นอะไรครับ”
“เห็นน้องตั้มกับเพื่อนสาวของน้องตั้ม ชื่ออะไรแล้วน๊า”
“กะ...เก๋นะเหรอครับ?”
เอื้องไม่ตอบแต่ยิ้มแบบมีนัยและทำให้ตั้มรู้สึกตกใจ นี่พี่เลี้ยงของน้องสาวดันไปแอบเห็นเขาเย่อกับเพื่อนร่วมห้องอย่างนั้นเหรอ ตายละวา...ตั้มทำหน้าแทบไม่ถูก ยิ่งเห็นรอยยิ้มรู้ทันของเอื้องก็ยิ่งทำให้เขาอับอายแทบแทรกดินหนี
“พี่เอื้อง...เอ้อ...คือว่า...”
“ไม่ต้องคิดมากหรอกนะคะน้องตั้ม พี่ไม่พูดเรื่องนี้ให้ใครรู้หรอกนะคะ”
“เอ้อ...ขอบคุณครับพี่เอื้อง...ถ้าพ่อกับแม่รู้เรื่องนี้เข้าผมตายแน่เลย เอ้อ...ผมกับเก๋แค่สนุกกันเท่านั้นล่ะครับ”
“พี่ก็ไม่ได้ว่าอะไรหรอกนะคะ แต่การที่จะให้พี่เก็บความลับของน้องตั้ม มันก็ต้องมีข้อแลกเปลี่ยนอะไรบางอย่างสำหรับการที่พี่จะไม่แพร่งพรายเรื่องนี้ให้ใครรู้”
“พี่เอื้องจะให้ผมทำอะไรได้ทั้งนั้นเลยครับ หรือพี่เอื้องอยากได้อะไรก็บอกผมได้ถ้าผมหาให้ได้ก็จะรีบหาให้เลยล่ะครับ”
“พี่อยากจะได้...”
เอื้องเลื่อนปลายนิ้วที่ลูบไล้บนคางของหนุ่มรุ่นน้องลงมาตามลำคอและหยุดที่หน้าอกกระเพื่อมของตั้ม หล่อนกัดปากตัวเองเบา ๆ และสะกิดปลายนิ้วบนหัวนมแบนราบใต้เนื้อผ้าฝ้ายของชุดนอนและช้อนตามองเขาพลางยิ้ม ตั้มพยักหน้าเชิงรับรู้
“พี่เอื้อง...เอ้อ...”
ตั้มแกล้งอึกอักทั้งที่รู้ความหมายของหล่อนและก่อนจะเดินออกไปจากห้องครัวเอื้องก็แกล้งทำเป็นส่งสายตาเชิญชวนเหมือนอยากให้อีกฝ่ายเดินตามไป ตั้มมองตาของพี่เลี้ยงสาวเหมือนรู้ความนัย
“เอ้อ...คุณตั้ม เดี๋ยวพี่เอื้องจะไปเปลี่ยนเสื้อ...ที่ห้องนะคะ”
“ห้องไหนล่ะครับพี่ ห้องน้องตูน...หรือห้องพี่เอื้อง”
“ก็ห้องของพี่นะสิคะ จะเป็นห้องไหนได้”
เอื้องแกล้งทิ้งน้ำเสียงหวานและเหมือนเว้าวอนให้ตั้มได้ยิน และเมื่อหล่อนหันหลังเดินออกไปเขาก็ยิ้มกับตัวเองทันที ตั้มลูบคางตัวเองเบา ๆ
“อืม...ก็ไม่เลวเลยล่ะ แลกกับการให้พี่เอื้องหุบปากเรื่องของเก๋ แม่เจ้าโว้ย...สงสัยวันนี้จะได้อิ่มอีกรอบ...ซี๊ด...ยิ่งมองก็ยิ่งอยาก พี่เอื้องนี่สงสัยจะลีลาเด็ด อยากลองซะแล้วสิเรา”
ตั้มรีบเดินตามออกไปและไปหยุดที่หน้าห้องของเอื้อง ในเวลานี้ทั้งบ้านก็เหลือแต่เขากับพี่เลี้ยงสาว เพราะไม่มีใครอยู่เลย ซึ่งมันเป็นโอกาสเหมาะยิ่งกว่าเหมาะ จะหาโอกาสงาม ๆ แบบนี้ได้ที่ไหน แถมท่าทางเจ้าหล่อนยังส่งสายตาให้ท่าเขาซะอีกด้วย
