บทที่ 24 ชวนมาถอน

มดตะนอยเพ่งเล็งสายตาไปยังคนคนนั้นแบบตาไม่กะพริบ เธอพยายามแล้วที่จะทำให้มันแน่ใจ แต่เพียงเสี้ยววินาทีเดียวที่มีคนเดินผ่านเขาก็หายไปราวกับไม่ใช่คนซะอย่างงั้น หรือว่าเธอจำคนผิด

“มองอะไรน่ะนอย เจอใครเหรอ”

“เปล่า คงจะจำคนผิด”

ปากบอกเพื่อนแบบนั้น แต่คิ้วคู่สวยกลับขมวดเข้าห...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ