บทที่ 25 อัญชัน

ทุกเวลาที่เดินไปข้างหน้า เป็นการนับถอยหลังของวันนี้ที่มีอยู่ มดตะนอยรู้สึกว่านี่เป็นการมานั่งเฉยๆเพื่อปล่อยลมหายใจทิ้งไปโดยเปล่าประโยชน์อย่างแท้จริง เธอไม่ได้สนุกต่างกันโดยสิ้นเชิงมันถัดไปทางเบื่อหน่ายซะด้วยซ้ำ

“อย่ามาทำหน้าแบบนั้นใส่ฉันนะ”

แน่นอนความรู้สึกข้างในออกมาเป็นพฤติกร...