บทที่ 47 โดนเอ็ด

ว่าแล้วเชียว คนอย่างเขาจดจ่ออยู่กับอะไรได้ไม่นาน เมื่อไม่ได้รับคำตอบจากเธอ ถึงได้ลุกขึ้นยืนเต็มความสูงแบบนี้ หญิงสาวช้อนตามองตามจังหวะเขาบิดขี้เกียจ พูดทิ้งท้ายแล้วเดินไปทางโต๊ะทำงาน เก้าอี้ประจำตำแหน่งของเขา

“จะให้เวลาสักหน่อยก็แล้วกัน สองวันพอไหม”

ก่อนจะอ้าปากค้างภายหลัง เธอจ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ