บทที่ 48 หลุดปาก

“อะ เออ ก็แล้วแต่คุณสิ ชีวิตฉันเป็นของคุณอยู่แล้วนี่”

มดตะนอยกลบเกลื่อนความอับอายด้วยการแหวใส่ พลางทิ้งแผ่นหลังทิ้งกับพนัก ความไม่พอใจส่งผลให้สงครามต้องปิดแฟ้มงานอย่างแรง แล้วหันมามองเธอแบบเต็มตัว

“ฉันไม่ได้อยากบังคับใจใคร” เหลือบตามอง สีหน้าเย็นชาสุดๆ “รู้อะไรไหมไรรีย์ การกระท...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ