บทที่ 85 นาทีสุดท้าย

สงครามถึงกับคอตก หัวไหล่จรดปลายนิ้วถูกทอดทิ้งกลางคันจนรู้สึกเบาหวิว ขณะเดียวกันทุกคนหันขวับมามองเป็นตาเดียว สลับกันระหว่างแมททริกและคู่สนทนาของเขา

“พ่อ..”

เลียมเรียกน้ำเสียงไม่อยากจะเชื่อ ขัดกับดวงตาขึงโตขึ้น ทุกคนปากสั่นพูดอะไรไม่ออก ประโยคนี้กระทบความรู้สึกกันเหลือเกิน

...