บทที่ 54 ตราบนานเท่านาน (จบ)

ฤดูใบไม้ผลิหมุนเวียนกลับมาอีกครั้ง ดอกเหมยสีชมพูอ่อนผลิบานทั่วลานหิน ส่งกลิ่นหอมอ่อนๆ ลอยกระทบลมเช้า จนบ่าวรับใช้ที่กำลังกวาดลานยังอดยิ้มไม่ได้ บรรยากาศในจวนแม่ทัพเจินช่วงนี้ราวกับโลกทั้งใบถูกชโลมด้วยความสุขอันอบอุ่น

ภายในเรือนกลาง มู่หลินนั่งพิงเบาะนุ่ม สีหน้าอิ่มเอมอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน แขนของน...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ