บทที่ 14 เศษเสี้ยวแห่งความทรงจำ
เขาเดินออกมาจากห้องรับแขกแล้วขึ้นรถเบนซ์ออกไป พิมลตราโบกมือแล้วสาวเท้ากลับเข้ามาในบ้าน มองดูบุตรสาวด้วยความภาคภูมิใจ
“ดีแล้วล่ะยัยพลอย ได้ย้ายโรงเรียน แกจะได้เก่งภาษา”
“แต่พลอยไม่อยากย้ายเลยแม่!”
“ทำไม!”คนเป็นแม่ขึ้นเสียง
“พลอยไม่มีเพื่อนนี่”
“เดี๋ยวก็มีที่โรงเรียนใหม่น่ะ”
คนเป็นลูกจำต้องสงบปากสงบคำไม่โต้เถียงอะไร รู้ดีว่าตนเองไม่สามารถทำอะไรได้ คุณชัยเชษฐ์คงรวยมาก แม่ไม่มีทางขัดอะไรเขาได้เลย และตัวเธอต้องยอมรับโชคชะตาที่ผู้ให้กำเนิดขีดให้ ตอนนี้ต้องเก็บงำทุกอย่างให้เป็นเพียงความทรงจำเมื่อถึงเวลาได้พบกันอีกครั้ง เธอมีเรื่องมากมายอยากบอก พี่เวย์... ใจดวงนี้ภาวนาให้เขามีความสุขกับครอบครัวใหม่
รถเบนซ์สีบลอนด์จอดเทียบหน้าบ้าน เจ้าของห้างไดมอนด์หิ้วกระเป๋าลงจากรถสาวเท้าเข้าสู่ตัวบ้าน วิไลวรรณยืนกอดอกจ้องมองสามีแววตาแข็งกร้าว ชัยเชษฐ์ถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ เมื่อเห็นท่าทางภรรยา
“คุณไปหามันมาอีกแล้วใช่ไหม!”เธอถามน้ำเสียงขมขื่น
“อย่าหาเรื่องได้ไหมคุณวิ ผมกลับมาเหนื่อย เพิ่งประชุมเสร็จเนี่ย”
“ทำไมคุณถึงทำแบบนี้กับฉัน!”วิไลวรรณตะโกนลั่น
ลูกสามคนวิ่งกรูกันออกมา ภาพที่เห็นคือมารดากระชากแขน และอารมณ์รุนแรง เวธัสซ่อนความเจ็บปวดไว้ภายในจิตใจ ภาพนี้เขาไม่อยากเห็นเลย คุณวิไลวรรณปกติเป็นคนอ่อนโยน เพิ่งเคยเห็นเกรี้ยวกราดก็ครั้งนี้
“อย่าทำแบบนี้คุณวิ ลูกออกมาดูแล้ว”
“ก็ให้ลูกรู้ไปเลยสิ ว่าคุณมีเมียน้อยแถมยังเลี้ยงดูปูเสื่อมันอย่างดีอีก!”
“ผมบอกแล้วไงคุณวิ ยังไงคุณก็เป็นใหญ่ที่สุด ทางโน้นเขาไม่มาก้าวก่ายคุณแน่”
“ฉันไม่เชื่อ คุณทำแบบนี้ได้ยังไง มันหยามกันเกินไปแล้ว ฉันทำหน้าที่บกพร่องตรงไหน”คนเป็นภรรยาสะอื้นไห้ แต่งงานอยู่กินกันมาเกือบยี่สิบปี สามีมานอกใจเอาตอนนี้ไม่อยากเชื่อเลยจริงๆ
“คุณวิอย่าเป็นแบบนี้ แค่คุณทำไม่รู้ก็พอ ต่างคนต่างอยู่ผมไม่มีทางให้ทางโน้นมาเหยียบบ้านใหญ่แน่”เขาบอกพยายามโอบภรรยา
วิไลวรรณสะบัดกาย น้ำตานองหน้า เหตุใดผู้ชายไม่รู้จักพอ
“ไม่ต้องมาจับฉัน หลงมันมากก็ไปเลย ไปอยู่กับมันโน้น!”
ชัยเชษฐ์ขบกรามแน่น เขาพยายามอย่างที่สุดแล้วแต่ในเมื่อไม่ฟังกันก็ช่วยไม่ได้ ถึงขนาดชี้นิ้วไล่ออกจากบ้าน เห็นเขาเป็นตัวอะไร
“ได้! ผมไปก็ได้!”เขาบอกแล้วสาวเท้าออกมาทันที
ร่างผอมบางทรุดกายปล่อยโฮ ลูกสองคนพากันช่วยปลอบ เวธัสยืนนิ่งมองบิดาบุญธรรมขึ้นรถแล้วเคลื่อนหายจากตัวบ้าน ในสมองเกิดสงสัยใครกันนะที่เป็นเมียอีกคนของพ่อ เหตุใดถึงทำเช่นนั้นทั้งที่รู้ว่ามีภรรยาแล้ว ไม่ละอายแกใจบ้างหรือไง
สามทุ่มเสียงรถยนต์จอดเทียบหน้าบ้าน สองแม่ลูกนั่งดูละครหลังข่าวชะงัก พิมลตรารีบเดินตรงมายังหน้าบ้านเห็นรถเลยจำได้รีบเปิดประตูรั้วเพื่อต้อนรับทันที ชัยเชษฐ์ส่งกระเป๋าเอกสารและเสื้อสูทให้ เธอรับมามองเขาสีหน้ามึนงง
“เกิดอะไรขึ้นเหรอคะ”เธอถามด้วยความแปลกใจ เมื่อเห็นท่าทางสามีใหม่เหมือนโมโหใครมา
“อย่าให้ผมพูดเลย”เขาบอกแล้วทิ้งตัวลงบนโซฟา
พลอยภัทรารีบเดินเลี่ยงขึ้นห้อง ไม่อยากยุ่งเรื่องของผู้ใหญ่ ภรรยารองรีบนั่งลงข้างสามีเพื่อเอาใจ
“ใจเย็นๆ นะคะ”
“จะให้ผมเย็นได้ยังไง บ้านผมแท้ๆ แต่ดันโดนชี้นิ้วไล่อย่างกับหมูกับหมา!”
พิมลตราคาดคะเน หรือทางสามีจะทะเลาะกับบ้านโน้นมา หมายความว่าเธอมีโอกาสพิชิตใจเขาแล้วก้าวขึ้นมาแทนที่ได้
“อย่าโมโหไปเลยค่ะ ทานอะไรมาหรือยังคะ”เธอรีบเอาใจ
“ยังเลย มีอะไรให้กินบ้างไหมล่ะ”
“มีค่ะ เดี๋ยวพิมลไปเตรียมให้นะคะ”
เธอจัดการวางกระเป๋าไว้ แล้วแขวนสูท ก่อนเดินเข้าครัวทำอาหารให้กับสามี ชัยเชษฐ์มองอย่างพิจารณาความจริงเมียอีกคนค่อนข้างเจรจาอ่อนหวาน น้ำเสียงนุ่มนวล เคารพนบนอบต่อสามี ผิดกับวิไลวรรณ เขาไม่เคยเห็นภรรยาโกรธมากขนาดนี้มาก่อนเลย
แน่ล่ะ ไม่ผิดหรอกที่จะโกรธ เขาเองก็ผิดเหมือนกันอยู่กินกันมาไม่เคยนอกใจ แต่กับพิมลตราเหตุใดห้ามใจไม่ได้เลย ถึงแม้เคยนอนกับสาวหน้าไหน แต่ไม่เคยเลี้ยงดูขนาดนี้มาก่อน ทั้งที่หล่อนก็อายุอานามไม่น้อยแล้ว
กลิ่นอาหารลอยแตะจมูก ชัยเชษฐ์อดแปลกใจไม่ได้ สาวไนต์คลับทำอาหารเป็นด้วยหรือ เมื่อจัดการอาหารเรียบร้อยสาวเท้าออกมาจากครัว
“ฉันตั้งโต๊ะเรียบร้อยแล้วค่ะ”
ชัยเชษฐ์ลุกยืนก้าวมายังเก้าอี้แล้วหย่อนก้นลง เห็นกับข้าวหน้าตาน่าทาน น่าแปลกที่เธอทำอาหารได้ เขาไม่เคยรู้มาก่อนเลย หรืออาจเพราะพิมลตรามีบุตรก็เป็นได้ เลยค่อนข้างเอาใจใส่เรื่องอาหารเป็นพิเศษ ลองตักอาหารเข้าปากดูรสชาติดีทีเดียว
“คุณทำอาหารเป็นด้วยเหรอพิมล ผมแปลกใจมากนะ”
“ก็พอเป็นค่ะ”
“อร่อยนะผมชอบทีเดียว”ชัยเชษฐ์เอ่ยชม
“ขอบคุณนะคะที่ชม ยังกังวลว่าคุณจะทานได้หรือเปล่า”
“ผมทานได้สิ แล้วคุณทำอาหารอย่างอื่นได้อีกไหม”
พิมลตราออกแปลกใจสามีซักถามขนาดนี้มีอะไรหรือเปล่า
“ทำได้ค่ะ อาหารอีสาน แล้วก็อาหารทะเลพิมลก็ทำเป็นค่ะ”เธอตอบแล้วสบตาเขา เพราะอยากรู้ว่าต้องการอะไรกันแน่
“เก่งมากเลยนะพิมล ผมไม่ยักรู้ว่าคุณมีฝีมือขนาดนี้”
“ก็ไม่เท่าไหร่หรอกค่ะ เมื่อก่อนพิมลเคยเข้าครัวกับแม่บ่อยๆ ก่อนท่านเสีย แม่เคยเปิดร้านอาหารแต่ถูกโกงจนหมดค่ะ”
