บทที่สามสิบหนึ่ง

มุมมองของเบธานี

มันเป็นเรื่องยาก... สองสามวันแล้วที่ฉันกับแอนนาเบลย้ายเข้ามาอยู่กับเดเมียน แต่ฉันยังคงจดจำคืนที่เขาขอโทษฉันได้อย่างแจ่มชัด

คืนนั้น เดเมียนล้มตัวลงนอนบนเตียงแล้วก็เอ่ยขอโทษฉันขึ้นมาอย่างไม่มีปี่มีขลุ่ย

“เบธานี” เขาเรียก

“คะ เดเมียน” ฉันตอบ

“ผมขอโทษ” เขาบอก

“ขอโทษเหรอคะ ขอโทษเรื่...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ