บทที่แปด

สองวันแล้วที่ฉันไม่ได้คุยกับเดเมียนเลย ฉันยังจำได้ติดตาตอนที่เราอยู่ในห้องพักผู้ป่วยที่แม่ของเขาเคยพักอยู่ก่อนเข้ารับการผ่าตัด

เขาเสนอขึ้นมาอย่างกะทันหันว่าอยากให้ฉันไปอยู่กับเขา แต่ข้อเสนอนั้นทำเอาฉันตั้งตัวไม่ทัน

“มาอยู่กับผมสิ” เขาเอ่ยปากชวน

“แต่จะให้ไปอยู่ด้วยเหตุผลอะไรหรือคะ” ฉันถามเขา

“แม่...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ