เสมอ

ฉันกลืนน้ำลายอึกใหญ่ขณะที่โลแกนยืนนิ่งอยู่ตรงหน้าฉัน ส่วนกีเซลด้าเดินอ้อมไปยืนข้างเขา พอฉันแอบมองลอดแขนโลแกนไปที่เจอร์รี่ ฉันก็เผลอครางออกมาเบาๆ ซึ่งทำให้เขาหัวเราะหึๆ ในลำคอ

“นี่ยังไม่ทันได้เริ่มกลัวเลยนะ ยัยหนูกล้วยหอมของฉัน! พอเรื่องนี้จบลงเมื่อไหร่ เธอจะได้รู้ว่าความกลัวที่แท้จริงมันเป็นยังไง” เ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ