การเดินทางไปคราเวน

ฉันรู้สึกว่าตัวเองกำลังล่องลอย และไม่ใช่แค่เพราะระดับแอลกอฮอล์ในเลือดของร่างมนุษย์ฉันที่พุ่งสูงกว่าครั้งไหนๆ ฉันได้กลิ่นเจอร์รี่และหมีของเขา เครเวน อยู่ใกล้ๆ กลิ่นของพวกเขาทำให้ฉันแทบคลั่ง มนุษย์ของฉันแอบชอบเจอร์รี่มาตลอด แต่ฉันกลับถูกดึงดูดเข้าหาเขาอย่างรุนแรงยิ่งกว่า ในขณะที่มนุษย์ของฉันขี้อายและไม่มีวันบอกเขาว่าเราต้องการเขาหากไม่เมา ฉันนี่แหละที่ยินดีจะยั่วยวนเขาเอง ฉันแค่ต้องหาคำตอบให้ได้ว่าทำไมถึงได้ง่วงงุนขนาดนี้ มนุษย์ของฉันไม่ช่วยอะไรเลยสักนิด ทันทีที่เขาพาหล่อนขึ้นเตียง หล่อนก็หลับสนิทเป็นตาย โผล่มาให้เห็นแวบๆ แค่ไม่กี่ครั้งตอนที่ฉันพยายามจะยั่วเขา

ฉันรู้อยู่เต็มอกว่าเขามองฉันช่วยตัวเองอยู่ ฉันได้กลิ่นเขา และกลิ่นของเขาก็ช่างหอมหวานยั่วยวน ฉันสูดหายใจขณะที่ยังคงท่องไปในจิตใจของเราอย่างโคจรไร้ทิศทาง พยายามหาคำตอบว่าทำไมฉันถึงขึ้นไปสู่เบื้องหน้าไม่ได้ ฉันหลับตาลงเพื่อรวบรวมสมาธิ และแทบจะในทันทีก็สัมผัสได้ถึงพลังงานของเจรัลด์ที่ตกค้างอยู่รอบจิตใจของเรา มันกักขังฉันเอาไว้ ฉันพ่นลมอย่างหัวเสีย ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าเขากล้าดีมาใช้พลังออร่าสะกดฉัน ดี แบบนี้มันก็เล่นได้สองคนเหมือนกัน

ถ้าเขาคิดจะใช้หมีของเขาเล่นงานฉัน ฉันก็จะใช้หมีของเขานั่นแหละเล่นงานเขากลับ เราตัดสินใจจากสัญชาตญาณ เซ็กซ์ก็เป็นหนึ่งในสัญชาตญาณของเรา ฉันเปิดช่องทางเชื่อมจิตกับเครเวน และเมื่อเขาไม่ปิดกั้น ฉันก็ปล่อยให้ตัวเองเคลื่อนผ่านช่องทางเชื่อมจิตไปนั่งอยู่ตรงหน้าเขา เอียงคอเล็กน้อย

เขามองฉันอย่างอ่อนระอา

“มาร์ชา”

“เครเวน” ฉันครางในลำคอขณะเริ่มเดินเข้าไปหาเขาช้าๆ

“เธอจะทำอะไร?” เขาถาม

“ฉันอยากจะคุยกับนายเรื่องบางอย่าง” ฉันตอบอย่างยั่วยวนขณะเริ่มเดินวนรอบตัวเขา

เขางับสีข้างฉันเบาๆ ซึ่งมีแต่จะยิ่งปลุกเร้าอารมณ์ฉันมากขึ้น

“ต้องการอะไร?”

“ให้นายถอนคำสั่ง” ฉันตอบ

“ไม่ มนุษย์ของข้า-”

“เป็นคนโง่” ฉันพูดตัดบท “แอนนี่ นายจำแอนนี่ได้ใช่ไหม?” ฉันหยุดเพื่อมองหน้าเขาใกล้ๆ แต่เขาไม่แสดงสีหน้าใดๆ ว่ากำลังคิดอะไรอยู่ เว้นเสียแต่ปีกจมูกที่ขยับบานออกเล็กน้อย “ฉันรู้ว่านายต้องการพวกเรา พวกเราก็ต้องการนายเหมือนกัน”

ฉันเริ่มเดินวนรอบตัวเขาอีกครั้ง ชะลอฝีเท้าเมื่อบั้นท้ายเข้าใกล้ใบหน้าเขา เพื่อให้เขาได้สูดกลิ่นความปรารถนาของฉันให้เต็มปอด เขาคำรามเบาๆ ขณะซุกหน้าลงระหว่างขาของฉัน สูดกลิ่นลึกเข้าไปอีกก่อนจะถอยห่าง

“มนุษย์ของข้าบอกว่าเราไม่อาจครอบครองเจ้าได้...”

ฉันพลิกตัวนอนหงาย เอาปลายจมูกเข้าไปใกล้หน้าท้องของเขา ลิ้นของฉันตวัดเลียปลายจมูกตัวเองแล้วไล้ผ่านแก่นกายที่กำลังแข็งขืนของเขาอย่างหยอกเย้า

“คนเดียวที่ขวางไม่ให้นายได้ตัวพวกเราไปก็คือมนุษย์ของนายเอง” ฉันบอกเขา “พวกเรามาเพื่อสมสู่กับนาย ฉันพยายามมาตลอด-”

“ถ้าข้าปลดมันแล้ว เจ้าจะทำอะไร?”

ฉันเอียงคอเพื่อพิจารณาเขา “ทำไมนายไม่ลองปลดมันแล้วหาคำตอบเองล่ะ?”

เขาเดินทอดน่องเข้ามาหาฉันช้าๆ ก่อนจะปีนขึ้นมาคร่อมร่าง หัวใจฉันเต้นรัวจนแทบจะทะลุออกมาจากอก เขาซุกไซ้ซอกคอฉันก่อนจะกัดลงไปเบาๆ

“เตือนไว้ก่อนนะ ถ้ายังเล่นกับพวกเราไม่เลิกละก็ มาร์ชา ข้าสาบานเลยว่าพวกเราจะทำให้เจ้าเป็นของพวกเราให้ได้!”

ฉันใช้จมูกดุนหน้าเขา “ดี ทำให้พวกเราเป็นของนายสิ”

เขาคำรามลั่น ไม่กี่วินาทีต่อมาฉันก็รู้สึกว่าม่านหมอกในหัวได้จางหายไป เขาก้มคอลงมาเพื่อสบตาฉัน

“ข้าปลดมันแล้ว ทีนี้เจ้าจะทำอะไรล่ะ?” เขาท้าทาย

“เดี๋ยวนายก็ได้รู้”

ฉันปล่อยให้ตัวเองลอยกลับสู่สมอง ครางออกมาขณะลืมตาของร่างมนุษย์ขึ้น ฉันพยุงตัวลุกขึ้น กะพริบตาถี่ๆ เพื่อปรับสายตาให้ชินกับความมืด ฉันสูดกลิ่นในอากาศ แทบจะครางออกมาเมื่อได้กลิ่นความปรารถนาอันรุนแรงของเขา ฉันลุกขึ้นเดินไปยังเตียงของเขา พลางเปลื้องเสื้อผ้าไปด้วย ฉันหวังว่าเครเวนจะเป็นฝ่ายควบคุมร่าง ฉันพร้อมแล้วที่จะทำให้ความฝันทั้งหมดของฉันเป็นจริง

ฉันดิ้นรนเพื่อแย่งการควบคุมร่างกายคืนมาจากเครเวนที่พยายามจะกักขังฉันไว้ ฉันกระชากอำนาจควบคุมร่างกายของเราคืนมาจากเขา แล้วก็ต้องตัวแข็งทื่อในทันทีเมื่อตระหนักได้ว่าแอนนี้นั่งอยู่บนหน้าอกของฉันโดยที่ลิ้นของฉันกำลังสอดแทรกเข้าไปในร่องสวาทของเธอ มือของฉันกำลังบีบเอวของเธอไว้ ยึดเธอให้นิ่งขณะที่ฉันไล้เลียเธอตั้งแต่ด้านหน้าไปจนสุดร่องก้นในขณะที่เธอโยกสะโพก ฉันหยุดชะงัก และเธอก็กดตัวกลับลงมาบนใบหน้าของฉัน

“อย่าหยุดนะ เครเวน!” เธอคราง

‘เครเวน! แกทำอะไรลงไป’ ฉันคำรามใส่เขาในใจ

เขาหดตัวถอยหนี ซ่อนตัวจากฉันขณะที่ฉันคำรามใส่อีกครั้ง พยายามคิดหาวิธีที่จะหยุดสัมผัสเธอโดยไม่ทำให้ตัวเองดูเป็นไอ้สารเลว

“ได้แล้ว! ในที่สุด!” เธอบอก

“ได้อะไ...โอ้ววว!” ฉันครางเมื่อปากของเธอครอบครองส่วนปลายของฉัน

‘แบบนี้โอเคไหม’ เธอส่งกระแสจิตถึงเครเวน

ฉันตกตะลึงกับสัมผัสจากปากของเธอบนตัวฉันจนทำอะไรไม่ถูก นอกจากยกสะโพกขึ้น ดันแก่นกายของฉันให้ลึกเข้าไปในปากของเธอมากขึ้น เธอสำลักเล็กน้อยแต่ยังคงดูดดื่มฉันต่อไป ให้ตายสิ! ฉันต้องตกนรกแน่ๆ

ฉันจับขาของเธอแยกออกกว้างขึ้นเพื่อที่จะสอดแขนไประหว่างขาของเธอแล้วโอบรอบเอว เมื่อฉันดึงเธอกลับมาอย่างรุนแรง เธอก็ร้องออกมาด้วยความประหลาดใจ ฉันซุกหน้าลงระหว่างขาของเธอ ตะโบมเลียใจกลางกายของเธอราวกับชายที่กำลังจะตายบนเกาะร้างที่จู่ๆ ก็มีแหล่งน้ำจืดไม่สิ้นสุดปรากฏขึ้นตรงหน้า

“เครเวน!”

ฉันคำรามอย่างเกรี้ยวกราด ส่งแรงสั่นสะเทือนไปทั่วร่างของเธอ เธอครางออกมา กดตัวลงมาบนใบหน้าของฉัน พยายามจะให้ลิ้นของฉันเข้าไปลึกขึ้น ฉันดึงแขนข้างหนึ่งออกจากเอวของเธอเพื่อเพิ่มนิ้วเข้าไปในร่องสวาทที่บวมเป่งของเธอ นิ้วของฉันถูกบีบรัดในทันที และฉันก็เริ่มบ้าคลั่งขึ้นอีกนิด บังคับให้เธอรับแก่นกายของฉันเข้าไปในปากลึกขึ้น เธอสำลักอีกครั้ง ทำให้ลำคอของเธอบีบรัดส่วนปลายของฉันและส่งผลให้ร่างกายของฉันกระตุกเกร็ง ปลดปล่อยน้ำรักของฉันให้พุ่งทะลักลงสู่ลำคอของเธอ

ฉันเพิ่มนิ้วที่สองเข้าไปพร้อมกับขยับไปใช้ฟันขบเม็ดสวาทของเธออย่างแผ่วเบา เธอเริ่มสะบัดตัวอย่างบ้าคลั่ง ร่างกายของเธอกระตุกหลายครั้งก่อนจะฟุบลงมาบนตัวฉัน หอบหายใจอย่างหนัก เมื่อมือของเธอเริ่มลูบไล้แก่นกายของฉันอีกครั้ง ฉันก็พลิกตัวเธอ ก่อนจะจัดท่าให้เธอนอนอยู่ในอ้อมแขนของฉัน ฉันจูบที่ลำคอของเธอขณะที่โอบกอดเธอไว้

“มาร์ชา ฟังฉันนะ ฉันรู้ว่าเธอกับเครเวนต้องการอะไร แต่นี่ไม่ใช่แค่เรื่องของพวกเธอสองคน มันเป็นเรื่องของฉันกับแอนนี่ด้วย ฉันยอมให้เธอผลักดันฉันจนข้ามเส้นของการควบคุมตัวเองมาหลายครั้งแล้ว แต่ฉันจะไม่พรากพรหมจรรย์ของแอนนี่ไปในขณะที่เธอไม่รู้ตัวว่าเกิดอะไรขึ้น” ฉันบอกเธอ พยายามอย่างสุดความสามารถที่จะไม่ทำอย่างนั้นเสียเอง

เธอขยับตัวเบียดเข้ามา “แต่แอนนี่ก็ต้องการนายนะ”

ฉันตีก้นเธอไปทีหนึ่ง “พอแอนนี่สร่างเมาเมื่อไหร่ ฉันสัญญาว่าจะคุยกับเธอเรื่องนี้” ฉันซุกหน้าลงกับลำคอของเธอ “ฉันไม่ควรจะยอมตกลงเรื่องนี้ด้วยซ้ำ” ฉันยอมรับ “แต่ฉันต้องการเธอมาหลายปีแล้ว”

เธอไล้นิ้วไปตามแขนของฉัน “พวกเราก็ต้องการนายเหมือนกัน เจอร์รี่ แอนนี่แค่ขี้อายเกินกว่าจะบอกนาย และฉันก็เบื่อที่จะรอแล้ว”

ฉันจูบที่ลำคอของเธอ “ใจเย็นๆ ก่อน มาร์ชา รอให้แอนนี่ตื่นก่อน”

“ก็ได้” เธอพ่นลมอย่างหงุดหงิด

ฉันสอดประสานนิ้วของฉันเข้ากับนิ้วของเธอก่อนจะขบเบาๆ ที่หัวไหล่ “นอนได้แล้ว มาร์ชา เธอทำให้ฉันตื่นมาเกือบทั้งคืนแล้วนะ”

เธอหัวเราะคิกคัก “ฉันรู้”

ฉันกลอกตาขณะที่รอยยิ้มปรากฏขึ้นบนริมฝีปาก แอนนี่เป็นจุดอ่อนของฉันเสมอ ฉันไม่เคยปฏิเสธเธอได้เลย และตอนนี้ฉันก็จะไม่ปฏิเสธเหมือนกัน เธอให้ความรู้สึกที่ดีเหลือเกินในอ้อมแขนของฉัน และฉันก็รู้สึกว่าคงไม่มีใครที่จะให้ความรู้สึกดีได้เท่าเธออีกแล้ว ฉันถอนหายใจ ฉันจะไม่ต่อต้านมันอีกต่อไปแล้ว มันเป็นการต่อสู้ที่พ่ายแพ้มาตั้งแต่วันแรก และฉันก็เหนื่อย ฉันสูดดมกลิ่นผมของเธอ เหนื่อยเหลือเกิน