บทที่ 47 บทที่ 47

ร่างอ้อนแอ้นยืนบนฟุตบาทมองรถที่แล่นมาคันแล้วคันเล่าอย่างรอคอยว่าเมื่อไหร่รถแท็กซี่คันที่ไม่มีผู้โดยสารจะแล่นผ่านมาเสียที และในขณะนั้นเองก็มีรถคาดิลแลคสีดำคันหนึ่งแล่นมาจอดเทียบฟุตบาท รดาดาวไม่ได้สนใจมองเพราะกำลังใจจดใจจ่ออยู่กับการรอแท็กซี่ ร่างสูงของใครบางคนก้าวลงจากตอนหลังของรถคันนั้นแล้วมาฉุดแขนข...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ