บทที่ 67 บทที่ 33 อ่อนใจหรือ… ใจอ่อน (100%)

(ต่อ)

ก๊อก ก๊อก ก๊อก

เสียงเคาะกระจกตอนเช้ามืดเสียงดังกว่าปกติ มาวินจึงสะดุ้งตื่น เห็นใบหน้าคุ้นตาในความสลัวราง ใบหน้าหล่อเหลาอิดโรยจึงค่อย ๆ ระบายยิ้มกว้าง เลื่อนกระจกลงทันที

“หนูอัยย์”

อัยรินหยัดกายขึ้นยืน ถอนหายใจเบา ๆ ก่อนเอ่ย “เข้าไปนอนข้างในเถอะค่ะ”

ชายหนุ่มผู้ได้รับอนุญาตให้เข้าไปนอนใ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ