บทที่ 17 เตรียมตัวกลับไปเยี่ยมบ้านเดิม

หลังจากที่ทั้งสามคน รีบลงจากเขาด้วยความเร่งรีบ ประหนึ่งมีสัตว์ร้ายไล่ตามมา พอลงมาถึงเชิงเขาจึงได้นั่งพักอีกรอบ

“โอย ขาข้าล้าไปหมด ป่าชั้นกลางน่ากลัวจริง ๆ ข้ากลัว

สัตว์วิญญาณจะได้กลิ่นเลือดแล้วออกมาจะแย่” หานตงพูดพร้อมกับสูดลมหายใจเข้าลึก ๆ และทิ้งตัวลงนั่งกับพื้นทันที

“เจ้า ข้าตกใจยิ่งกว่าเจ้าอีก...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ