บทที่ 103 103

ปิ๊ดดดด..

เสียงเป่าใบไม้ที่ส่งสัญญาณมาแต่ไกลทำให้ความคิดของนางสะดุดลง รู้ว่าคนของตนมาถึงแล้วก็รีบเดินไปยังจุดนัดพบ

หญิงสาวพยักหน้ารับการคารวะจากบุรุษชุดดำที่ปกปิดใบหน้ามิดชิด คิ้วเรียวขมวดมุ่นเมื่ออีกฝ่ายเปิดผ้าคลุมหน้า

“จะบ้าหรือไร! คลุมหน้าเอาไว้เดี๋ยวนี้!” นางหันซ้ายหันขวาอย่างหวาดระแวง

“ไม่ม...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ