บทที่ 112 112

“นาง.. ซากูเหนี่ยงนั่นหรือขอรับ” เห็นแววตาเย็นชาที่มองมาก็รู้ทันทีว่าทำให้อีกฝ่ายไม่พอใจเข้าแล้ว แต่จวงเล่ยก็ไม่ได้มีท่าทีหวาดหวั่นแต่อย่างใด “ถ้าไม่ใช่คนของนางข้าก็ไม่รู้จะปรักปรำใครดีแล้วขอรับ” ในเมื่อพระชายาก็พูดชัดเจนว่าถูกสตรีผู้นั้นปองร้ายหมายชีวิต

“ถ้าเขาเป็นคนของนาง ข้าอยากรู้นักว่าทำไมเขาถ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ