บทที่ 69 69

แขนที่คร่อมคอเขาไว้ตั้งท่าจะชักออก แต่ก็ถูกมือใหญ่จับไว้ก่อน เปลือกตาที่ปิดสนิทค่อยๆ เปิดขึ้น ดวงตาสีดำดุจรัตติกาลมีแววอ่อนโยนมองนางนิ่งนาน

“ท่าน.. ท่านไม่ได้หลับหรอกเหรอ” เฟิ่งต้าชวี่สบตาแบบอายๆ ถามกลบเกลื่อนความรู้สึกบางอย่างที่ท่วมท้นใจ

“ข้าหลับแล้ว และก็ตื่นแล้ว” เขาตอบแล้วรั้งนางให้โน้มลงมาหา...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ