บทที่ 38 38

ยามค่ำของวันนี้

หลังทานข้าวเสร็จ เมรินก็เก็บตัวเงียบอยู่ในห้องนอน หล่อนนั่งท่ามกลางไฟสลัวที่มีเพียงโคมไฟดวงน้อยให้แสงสว่าง อดเหลียวมองที่ว่างข้างกายที่มีหมอนอีกใบวางอยู่ไม่ได้

คืนนี้หล่อนต้องอยู่ตามลำพังกับกันติทัตสินะ ไม่รู้ว่าเขาจะเข้ามาตอนไหน แต่ที่แน่ๆหล่อนหวั่นใจเหลือเกิน

ช่วงนี้เขาช่างน่ากล...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ