บทที่ 47 47

หยดน้ำไหลแหมะจากดวงตาคู่โต จะมีประโยชน์อะไรเล่าที่จะยื้อต่อไป ?

เมื่อครู่นี้หล่อนได้กระทำตัวไร้ยางอายลงไปอย่างกล้าหาญ…ความจริงแล้วน้ำผสมยาที่พัตติพงษ์จับกรอกปากหล่อนนั้น มันหกออกจากปากเป็นส่วนมาก หล่อนดื่มไปเพียงแค่นิดเดียวเท่านั้น แต่ที่หล่อนเชิญชวนกันติทัตอย่างไม่อายนั่นก็เป็นเพราะว่า…

หล่อนอยาก...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ