บทที่ 88 88

“อีพร เปิดประตู ออกมาคุยกับกูหน่อยสิมึง ยังไม่ทันจะดึกเลย อย่าทำดัดจริตเข้านอนตั้งแต่หัวค่ำ ออกมา กูบอกให้ออกมา ! ”

“โอ๊ย แม่ พรจะนอนแล้ว”

“อย่ากระแดะ ปกติมึงนอนตีหนึ่งตีสองโน่น เปิดประตูเดี๋ยวนี้ มึงอย่าให้กูต้องโมโหไปมากกว่านี้นะ”

ปิ่นพรกลืนน้ำลายเหนียวหนืดลงคอ เนื่องด้วยรู้ดีว่าแม่ตัวเองอารมณ์...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ