บทที่ 4 ตอนที่ 4

“ได้สิ… เดี๋ยวจะจัดยาจีนให้สักห่อ บำรุงได้ทั้งผิวพรรณไปถึงพลังเพศเชียวแหละ”

“แหม… เอาแค่บำรุงผิวพรรณก็พอจ้ะ… พลังเพศน่ะไม่ต้อง กินไปก็ไม่ได้ใช้… ฉันโสดไม่มีผัวจ้ะ”

“จริงอ่ะ… ”

อาแปะเหลือบมองบังอร แววตาเจ้าชู้โลมเลียทำเอาสาวใหญ่เขิน

“บ้า… ดูมองเข้าสิ อาแปะนี่ร้ายนะ”

บังอรว่า แต่เถ้าแก่กลับยิ้มชอบใจ เดินไปที่ตู้ยาด้านหลัง มีโหลใส่ยาจีนเรียงไว้มากมาย ใช้เวลาสั้นๆ จัดยาใส่ห่อมาให้บังอรพร้อมกับถ้วยน้ำชาในมือ

“ลองสักแก้วไหมล่ะ… ดื่มแล้วรับรองว่าจะซู่ซ่า เลือดลมสูบฉีดไปทั้งตัว”

อาแปะซุ่นยื่นถ้วยชามาให้บังอร หล่อนรับมาดื่มจนหมดแก้ว จากนั้นก็รู้สึกร้อนวูบวาบไปทั้งร่าง เกิดอาการร้อนๆ หนาวๆ ราวจะเป็นไข้

ในเวลาเดียวกันนั้น

ในห้องตรวจของหมอหยาง ระรินน์เข้ามานั่งรออยู่ภายในห้องได้ไม่นาน หล่อนกวาดสายตามองไปรอบๆ ห้อง ที่ผนังห้องมีภาพอนาโตมี่โครงสร้างร่างกายของมนุษย์แปะเอาไว้ใกล้กับภาพที่แสดงตำแหน่งต่างๆ ของการกดจุดบนฝ่าเท้า

แลลึกเข้าไปด้านในของห้องสี่เหลี่ยม มีขาหยั่งคล้ายกับที่หมอสูติฯ ใช้ในการตรวจภายในวางไว้ชิดผนัง ใกล้กับเตียงขนาดเล็กสีขาว

“เพิ่งเคยมาครั้งแรกใช่ไหม”

กังวานเสียงทุ้มที่ดังขึ้นพร้อมกับบานประตูที่อยู่ด้านในถูกผลักเข้ามา ทำให้ระรินน์หันมามอง

และพลันนั้นเอง!

สายตาของหล่อนปะทะเข้ากับเรือนร่างสูงใหญ่ของชายที่ผู้คนเรียกขานขนานนามเขาว่า ‘หมอหยาง’

‘คุณพระ… ’

ระรินน์อุทานด้วยความประหลาดใจ เขาผิดไปจากทุกอย่างที่หล่อนคาดไว้ล่วงหน้า ว่าหมอจีนคนนี้จะต้องผอมขาว ตาตี่ แต่นี่รูปร่างสูงใหญ่มาก โครงสร้างร่างกายของหมอหยางคนนี้ดูราวกับฝรั่งต่างชาติยังไงยังงั้น

ความสูงที่เห็นอยู่นี้น่าจะแตะร้อยแปดสิบเซนติเมตร ผิวออกไปทางสีแทนเหมือนผู้ชายในแถบอเมริกาใต้ ดวงตาสีน้ำตาล คิ้วเป็นแพสีดำหนา ขนคิ้วเรียงแนวเป็นระเบียบสวยดุจเดียวกับขนตา

ดวงตาของเขาคมกริบ จมูกโด่งเป็นสัน มีแผงหนวดสีดำเป็นแพหนาปกคลุมอยู่เหนือริมฝีปากหยักลึก ที่คางและสันกรามทั้งสองข้างเต็มไปด้วยตอเคราเขียวครึ้มที่เพิ่งผ่านการโกนมาได้ไม่กี่วัน

“ค่ะ… เพิ่งมาครั้งแรกค่ะ”

ระรินน์ตอบ พยายามเก็บอาการตื่นเต้น

หมอหยางตรงเข้ามาทรุดร่างลงนั่งบนเก้าอี้อีกตัว มีโต๊ะทำงานกั้นไว้ตรงกลาง ระหว่างเขากับระรินน์

“มีลูกยากใช่ไหม”

หมอหยางมองใบหน้าสะสวยของระรินน์อย่างให้ความสนใจ หล่อนสวยจนเขาตะลึงมองเช่นกัน

“ค่ะ… ”

“ผมมีคำถามห้าหกข้อ กรุณาตอบคำถามของผมตามตรง ไม่ต้องอาย เพื่อจะได้ข้อมูลที่เป็นประโยชน์และรักษาให้ตรงจุด”

กังวานเสียงของเขาราวกับมีมนต์สะกด

“ค่ะ… ”

“สามีคุณเป็นหมันหรือเปล่า”

“ไม่ทราบค่ะ”

“เคยพากันไปตรวจบ้างไหม”

“ไม่เคยค่ะ”

“คุณกับสามีมีเซ็กส์กันบ่อยไหม”

“ไม่บ่อยค่ะ… ”

“ที่ว่าไม่บ่อย… นานแค่ไหน… ”

ดวงตาคมหรี่ลงเล็กน้อย จ้องตาระรินน์ วีธีการมองของเขาทำเอาหล่อนใจเต้น

“เอ่อ… ราวๆ เดือนละครั้ง”

เป็นคำถามที่ทำให้ระรินน์รู้สึกอับอายจนอยากแทรกแผ่นดินหนี

ไม่รู้สิ… เมื่อต้องมาบอกความลับนี้กับใคร มันทำให้หล่อนรู้สึกไร้ค่าในสายตาของผู้ชายทุกคนในโลกนี้ โดนเฉพาะสามีของหล่อน ต้องห่างเหินหรือไร้เสน่หากันเพียงไร… ผู้ชายที่เป็นผัวจึงว่างเว้นไม่เอาใจใส่ต่อความต้องการของเมียถึงเพียงนี้ เดือนละครั้งมันน้อยมาก

เมื่อได้ฟังคำตอบ

หัวคิ้วของหมอหยางชิดเข้าหากัน อดนึกแปลกใจไม่ได้ว่าคงมีแต่สามีโง่ๆ เพียงไม่กี่คนบนโลกนี้เท่านั้น ที่ส่งการบ้านภรรยาที่ทั้งสาวสวยและเซ็กซี่อย่างระรินน์เพียงเดือนละครั้ง

วาบหนึ่งในความคิด…

ทำให้หมอหยางอดนึกสงสัยไม่ได้?

ว่าสามีของระรินน์อาจจะเป็นเกย์ เป็นเสือใบ หรือไม่ก็เป็นผู้ชายประเภทที่ชอบไม้ป่าเดียวกัน ไม่ชอบมีเพศสัมพันธ์กับผู้หญิง

แต่นี่ก็เป็นแค่หนึ่งในข้อสันนิษฐานมากมายที่อยู่เบื้องหลังสาเหตุแห่งการไม่ตั้งครรภ์ของระรินน์

“แล้วขนาดอวัยวะเพศของสามีคุณล่ะ… ตอนแข็งตัวเต็มที่”

หมอหยางถามไม่อ้อม

“เอ่อ…  ”

ระรินน์ไม่รู้จะตอบยังไงจนหมอต้องช่วย

“กล้วยไข่… กล้วยน้ำว้า… กล้วยหอม… ”

เขายกตัวอย่างเพื่อให้ระรินน์มีสิ่งเปรียบเทียบ

“กล้วยไข่ค่ะ… ”

หญิงสาวตอบอย่างไม่ลังเล

“เวลาร่วมเพศกันเขาหลั่งข้างในทุกครั้งใช่ไหม?”

“บางครั้งค่ะ… ”

“ยังไง… ”

หัวคิ้วของหมอหยางชิดเข้าหากัน เขาต้องการคำอธิบายเพิ่มเติม ทำให้ระรินน์รู้สึกตื่นเต้นขึ้นมาอย่างประหลาด เมื่อต้องเอาเรื่องลับๆ ของหล่อนกับสามีมาเปิดเผยกับบุคคลที่สามได้รู้

“คือ… บางครั้งไม่ทันสอดใส่ก็แตกก่อนแล้วค่ะ”

ระรินน์ตอบตามความจริง

หมอหยางได้ยินแล้วก็ถอนใจ แค่นี้ก็พอจะรู้แล้วว่าอะไรคือปัญหาที่ทำให้หล่อนไม่ท้อง

“ขอผมตรวจ”

หมอหยางจ้องมองเรือนร่างเอิบของระรินน์ไม่วางตา หล่อนสวยมาก ผิวพรรณขาวเนียนเกลี้ยงเกลา สองเต้าเต่งตึงเบียดกันแน่น ดันดุนอยู่ภายใต้สาบเสื้อเนื้อผ้าซาตินพลิ้วบางจนเม็ดกระดุมแทบปริกระเด็นเพราะขนาดอันใหญ่โตมโหฬาร

“ตรวจ… ”

ระรินน์แสดงอาการเกร็งจนหมอหยางสังเกตได้

“ครับ… ขอผมตรวจ”

สายตาวามวาวไปด้วยประกายประหลาดที่เต้นระยับอยู่เบื้องหลังดวงตาของหมอสุดหล่อล่ำ ทำเอาหญิงสาวใจเต้น เหงื่อซึมออกมาชื้นอยู่ในอุ้งมือ

บทก่อนหน้า
บทถัดไป